Μεσημεράκι και στο σπίτι όλοι ξεκουράζονταν.
Το χιόνι έξω έπεφτε δυνατό και τα περισσότερα μέλη της οικογένειας απολάμβαναν το μεσημεριανό τους ύπνο.Η ηρεμία στο σπίτι διακόπηκε απότομα όταν δυνατές φωνές ήρθαν απο το δωμάτιο των παιδιών. Φωνές απο καυγά μεταξύ των 2 αδερφών που ολοένα και δυνάμωνε. «εγώ είμαι πιο δυνατός», «όχι εγώ είμαι πιο καλός», Η μητέρα μπήκε έξαλλη στο δωμάτιο προκειμένου να κάνει τα 2 παιδιά να σωπάσουν.Ήταν έτοιμη να ανακοινώσει τις τιμωρίες όταν η ήρεμη φωνή του παππού την διέκοψε ξαφνικά. «Παιδιά ελάτε σε μένα» είπε και έκλεισε το μάτι στην μητέρα.
Πήρε τα 2 παιδιά αγκαλιά και πήγαν στο σαλόνι, δίπλα στο αναμένο τζάκι. «Τι συμβαίνει?»τα ρώτησε.
Ενας καταιγισμός απο μικρές φωνούλες ήρθε σαν απάντηση «Ο Γιωργάκης λέει ότι είναι καλύτερος στα παιχνίδια απο μένα και όλο με κοροιδεύει, ο Κωστάκης λέει ότι δεν ξέρω να παίζω ....»
«Ηρεμήστε παιδιά μου» είπε ο παππούς «και μην κοροιδεύετε ο ένας τον άλλον. Μην προσπαθεί να στεναχωρήσει ο ένας τον άλλον γιατί είσαστε το ίδιο καλοί, και μια φορά θα κερδίζει ο ένας και μια ο άλλος.»
«Αφήστε με να σας πώ μια ιστορία.....»
Ήταν κάποτε 2 παιδάκια, ο Ανδρέας και ο Δημήτρης, φίλοι καλοί απο πολύ μικρά. Μαζί πήγαιναν σχολείο, μαζί έπαιζαν στα διαλλείματα, μαζί στις σκανταλιές και ήταν πολύ αγαπημένοι.Είχαν όμως ένα ελάττωμα.Πάντα ήθελαν ο ένας να νικάει τον άλλον σε όποιο παιχνίδι και αν έπαιζαν ανεξάρτητα αν και οι 2 ήταν πολύ καλοί. Υπήρχε μια κόντρα ανάμεσα τους σε πολλά παιχνίδια, ποιός θα είναι ο αρχηγός του τάγματος(σε ένα παιχνίδι), ποιός θα βάλει πιο πολλά γκόλ, κτλ κτλ που οδηγούσαν μερικές φορές σε τσακωμούς και παρεξηγήσεις μέχρι τελικά κάποιος απο τους 2 να υποχωρήσει και να τα ξαναβρούν γιατί η αγάπη τους ήταν μεγάλη.
Μια φορά ο Ανδρέας έμαθε απο κάτι άλλα παιδάκια για ένα καινούργιο παιχνίδι που το έλεγαν
buzzerbeater, και εκεί άρχισε να παίζει και σιγά σιγά του άρεσε πολύ. Αμέσως σκέφτηκε να καλέσει και τον φίλο του τον Δημήτρη ώστε να παίξουν μαζί.
Στην αρχή ο Ανδρέας που ήξερε καλύτερα το παιχνίδι, ήταν καλύτερος και όποτε έπαιζε με τον Δημήτρη τον νικούσε (βασικά του άλλαζε τα φώτα αλλά λέμε τώρα...). Ο Ανδρέας τότε ήταν
7304 World Ranking και ο Δημήτρης
12221 W.R στο παιχνίδι. Ήταν ένας τρόπος να βλέπουν ποιός ήταν πιο καλός. Ο Ανδρέας παρά ότι βοήθησε τον Δημήτρη στην αρχή με οδηγίες πώς να γίνει καλύτερος κάθε φορά που τον νικούσε σε φιλικό τον κορόιδευε. Ο μικρός Δημήτρης έβραζε απο μέσα του, αλλά δεν απαντούσε. Το είχε βάλει σκοπό να τον κερδίσει τον Ανδρέα.
Μετά απο καιρό ο Δημήτρης γινόταν καλύτερος στο παιχνίδι, και μια φορά στο κύπελλο κατάφερε να παίξει πολύ καλά, εντυπωσιάζοντας όλα τα παιδάκια του BBHELLAS. Ήταν τόσο καλός που είχε κατέβει στο
4962 W.R και έπαιζε ένα δύσκολο αγώνα που μάλλον θα έχανε. Ο Ανδρέας (ο οποίος είχε μείνει σταθερός στο
7106 W.R) που ζήλεψε αυτή την δόξα του Δημήτρη προσπάθησε να τον πειράξει. Ήταν η στιγμή που περίμενε ο Δημήτρης τόσο καιρό για όλα τα πειράγματα και τις καρπαζιές που είχε εισπράξει...Του βγήκε ένας θυμός και προσπάθησε να δείξει στον Ανδρέα που του είχε γνωρίσει το παιχνίδι οτι εκείνος πλέον ήταν ο καλύτερος...
Για αυτό και στο πείραγμα του Ανδρέα ο Δημήτρης απάντησε με:
Και φαινεται ακομα πιο ξεκαθαρα πως ομαδες που βρισκονται περιπου 2,000 θεσεις πιο κατω απο εμας ασχολουνται με την ομαδα μας και την πορεια της στο κυπελο.
Που προκαλουν και απλα αναζητανε αξια και ενδιαφερον
Που ζηλευουν μιας και με περισσοτερη ιστορια στο παιχνιδι, δεν εχουν καταφερει να φτασουν εκει που εχουν φτασει αλλες ομαδες με λιγοτερο χρονο συμμετοχη.
Που ειδικα για το κυπελο, δεν ξερουν καν τι σημαινει?
Που φυσικα κανουν το παν για λιγη προσοχη, και αγαπη.....