BuzzerBeater Forums

Ένα σοβαρό δίλημμα που ακούγεται εδώ και 2 χρόνια για τη χώρα μας ή ένα αβασιμο, χωρίς σημασία, ερώτημα που τρομοκρατεί τους πολίτες χωρίς λόγο; Στο παρακάτω άρθρο, ο γράφων θα προσπαθήσει μέσω ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ άποψης να θέσει κάποιες συνισταμένες του θέματος με τα αρνητικά και θετικά του €.
Όταν η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ, το 2001, στηριζόταν σε ένα, σύμφωνα με τις αγορές, “αδύναμνόμισμα, τη δραχμή. Όπως είναι δομημένες οι αγορές, ένα άδυναμο νόμισμα πέφτει πολύ συχνά θύμα κερδοσκοπίας. Αρκεί να θυμηθούμε ότι η πανίσχυρη στερλίνα έπεσε θύμα κερδοσκοπικής επίθεσης από τον γνωστό καρχαρία-κερδοσκόπο Τ. Σόρος, το Σεπτέμβριο του 1992, -που του απέφερε 1 δις δολλάρια, εις βάρος βέβαια του Άγγλου φορολογούμενου- με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τρομερές αρρυθμίες στις αγορές. Έτσι, η κυβέρνηση της Ελλάδος, πανηγύρισε με την είσοδο στην ΟΝΕ, με την λογική ότι η Ελλάδα έμπαινε σε μια κατάσταση “σταθερής νομισματικής ιοστιμίας”, σε ένα δυνατό νόμισμα. Τί έγινε από εκεί και πέρα και φτάσαμε στη σημερινή τρομακτική κατάσταση; Φταίει και το € σε αυτό;
Η Ελλάδα ήταν ανέκαθεν μια οικονομία, που στηριζόταν στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Η δραχμή είχε το θετικό ότι, λόγω “φθηνού νομίσματος” είχε μεγάλο εξαγωγικό ρεύμα, άρα ήταν ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΉ στις διεθνείς αγορές και τα προϊόντα της πουλιούνταν εύκολα. Αυτό γινόταν, διότι οι πελάτες που αγόραζαν από το εξωτερικό με $ ή € είχαν απέναντι τους ένα νόμισμα, το οποίο σε σχέση με τα ισχυρά νομίσματα, ήταν αδύναμο με αποτέλεσμα να εισάγουν εύκολα και η Ελλάδα κατά αντιστοιχία να εξάγει εύκολα. Με τον ερχομό του € η Ελλάδα “εγκλωβίστηκε” στον φαύλο κύκλο του ισχυρού €. Οι εξαγωγές λόγω του € έγιναν πολύ δύσκολες, διότι η Ελλάδα πλέον δεν είχε το πλεονέκτημα του “φθηνού νομίσματος”, οι εισαγωγές έγιναν πανεύκολες, ενώ σε καθε περίπτωση η ΟΝΕ παραχώρησε την έκδοση χρήματος στην ΕΚΤ, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μην έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει σε έκδοση νέου χρήματος, όποτε θα υπήρχε έλλειψη ρευστότητας.
Η κατακόρυφη αύξηση του εισαγωγικού ρεύματος αποδιάρθρωσε την εσωτερική παραγωγή, τη βιομηχανία, διότι πλέον ήταν πιο εύκολο για έναν βιομήχανο να εισάγει φθηνά, λόγω ισχυρού €, το ίδιο προϊόν, που πρίν έφτιαχνε η βιομηχανία του, με μικρότερο κόστος (υπάλληλοι, εργοστάσιο, κτλ) είτε να μεταφέρει τη βιομηχανία του σε άλλη χώρα για να έχει φθηνότερο εργατικό κόστος. Συνεπώς, τεράστιες βιομηχανίες έκλεισαν και έφυγαν στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, άρα σταδιακή μείωση του εγχώριου εργατικού κόστους, μέχρι να φτάσουμε στο σημερινό τραγικό αδιέξοδο. Οι εξαγωγές μειώθηκαν με αποτέλεσμα οι βιομηχανικές εταιρείες να έχουν μικρότερα έσοδα & τζίρους, άρα να προχωρήσουν σε κλείσιμο των μονάδων τους εδώ ή σε κατακόρυφη μείωση του προσωπικού και των μισθών του, με σκοπό να αντέξει τον ανταγωνισμό.
Η αύξηση των εισαγωγών και η ραγδαία πτώση των εξαγωγών επιτάχυναν τα ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, που καθορίζεται από τη σχέση εισαγωγές-εξαγωγές, με αποτέλεσμα να τιναχτεί στον αέρα όλη η οικονομία.Το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας, που επικαλείται, μετά μανίας η τρόϊκα είναι τελείως ανεδαφικό, όταν λέει ότι πρέπει να λυθεί με μείωση μισθών. Η Ελλάδα μέσα στην Ε.Ε. δεν έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει σε υποτίμηση νομίσματος, όπως έκανε με τη δραχμή, συνεπώς έχει μόνη επιλογή την καταστροφική λύση του αποπληθωρισμού, εσωτερικής υποτίμησης αλλιώς. Αυτή θα μπορούσε να είναι κάπως ανεκτή, αν και οι τιμές των υπηρεσιών και των προϊόντων έπεφταν ραγδαία ή στα ίδια επιπεδα με τους μισθούς.
Δυστυχώς, αυτό που έχει η Ελλάδα είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που λέγεται αποπληθωρισμός. Βιώνουμε μια περίοδο έντονου στασιμοπληθωρισμού, δηλαδή το φαινόμενο της παράλληλης αύξησης της ανεργίας και των τιμών. Αυτό εν μέρει είναι λογικό σε μια απολύτως εισαγωγική & αντιπαραγωγική οικονομία, διότι όταν τα προϊόντα είναι, κατά πλειοψηφία εισαγόμενα, ο πληθωρισμός είναι δύσκολο να ανακοπεί και η πτώση των τιμών δεν μπορεί εύκολα να επιτευχθεί.

Αν η χώρα είχε παραγωγή, θα μπορούσε σταδιακά να επιτευχθεί εσωτερική υποτίμηση, χωρίς τόσο καταστροφικά, για τους πολίτες, αποτελέσματα.
Η Ελλάδα, έχει το μειονέκτημα να αποτελεί χώρα με πολύ ψηλά τραπεζικά δάνεια, που επιβαρύνουν, εμμέσως το κόστος της επιχείρησης, άρα και την ανταγωνιστικότητα της, τεράστια γραφειοκρατία & διαφθορά, ασταθές φορολογικό & νομοθετικό πλαίσιο και πολλούς παράγοντες που είναι επιβαρυντικοί για το κόστος των προϊόντων της.
Εν κατακλείδι, ο γράφων θεωρεί, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ότι η μόνη διέξοδος της χώρας είναι η έξοδος από το € και η επιστροφή στη δραχμή. Άλλωστε, αν πάρουμε και το παράδειγμα της Αργεντινής, που καταστράφηκε λόγω της παρόμοιας πολιτικής από τη δεκαετία του 80-2000 από τους Αλφονσίν, Μένεμ & Ντε Λα Ρούα, θα κατανοήσουμε ότι η η Ελλάδα δεν είναι μια οικονομία που μπορεί να ενσωματωθεί σε ένα ισχυρό νόμισμα, όπως το €. Στην Αργεντινή, το πρόγραμμα αποκρατικοποίησεων, που ξεπούλησε τα πάντα, από τον Μένεμ, τη δεκαετία του 90, η διασύνδεση του πέσος με το δολλάριο, που κατέστρεψε την εθνική παραγωγή και τις εγχώριες βιομηχανίες, καθιστώντας τες ακριβές και μη ανταγωνιστικές στο εξωτερικό και η μεγάλη διαφθορά στο κράτος και τη δικαιοσύνη, όπως και στην Ελλάδα δηλαδή, γιγάντωσαν την κάκιστη κατάσταση και τελικά η χώρα κήρυξε επίσημα χρεοκοπία το Δεκέμβριο του 2001, με την γνωστή φυγή του προέδρου της Ντε Λα Ρούα με το ελικόπτερο, μετά από οδομαχίες ημερών.
Η επιστροφή στη δραχμή, θα επιτρέψει στην Ελλάδα σταδιακά φυσικά, να αποκτήσει ξανά την χαμένη της παραγωγικότητα, να φτιάξει από την αρχή εγχώριες βιομηχανίες, μιας και οι εισαγωγές θα ξαναγίνουν δύσκολες και οι εξαγωγές ευκολότερες, θα ανεβάσει τους ρυθμούς ανάπτυξης και θα αρχίσει να μειώνει πάλι το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Άλλωστε, αν πάρουμε το παράδειγμα της Αργεντινής, η χώρα με την αποσύνδεση με το δολλάριο πέτυχε πρωτοφανείς ρυθμούς ανάπτυξης. Φυσικά, υπάρχει μια τεράστια διαφορά, που δεν είναι υπέρ της χώρας μας, μιας και η Αργεντινή παρήγαγε, σχεδόν τα πάντα και απλά έχασε την ανταγωνιστικότητα της, αλλά όχι τον πλήρη έλεγχο της εσωτερικής της παραγωγής. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει, ούτε για δείγμα πια εγχώρια βιομηχανία και η προσπάθεια επανάκαμψης της οικονομίας θα είναι πολύ δύσκολη.
Σίγουρα θα ερωτηθώ αν θα είναι δύσκολη η επιστροφή στη δραχμή. ΦΥΣΙΚΑ, και θα είναι και μάλιστα πολύ. Από την άλλη όμως, η χώρα μας θα κρατήσει την πλήρη εθνική της ανεξαρτησία, την υπόσταση και τον εθνικό της πλούτο, είτε αυτός λέγεται ορυκτός πλούτος, είτε αυτός λέγεται επιχειρήσεις, είτε γη κτλ. Οι Έλληνες θα περάσουν περίπου 1 πάρα πολύ δύσκολο χρόνο, μέχρι να γίνει η σταδιακή επανένταξη στη δραχμή, θα υποφέρουν, αλλά σίγουρα αυτό θα είναι καλύτερο -πάντα κατά την άποψη του γράφοντα- από την περίπτωση κάθε 3 μήνες να αποτυγχάνουμε και να έχουμε καινούρια μέτρα, ως το 2060.
Άλλωστε η περίπτωση “πρωτογενούς πλεονάσματος” μέσα στην Ε.Ε. Αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός. Όταν η Γερμανία ζήτησε όλες οι χωρές να έχουν πρωτογενές πλεόνασμα, ξέχασε να αναφέρει ότι αυτό είναι οικονομικά αδύνατον, αφού σε μια οικονομική ένωση με ισχυρές και λιγότερο ισχυρές οικονομίες, όπου υπάρχει μεγάλη αλληλεπίδραση, είναι δεδομένο ότι κάποιες θα έχουν πρωτογενές πλεόνασμα και άλλες πρωτογενές έλλειμμα. Άλλωστε η Γερμανία έχει ευνοηθεί περισσότερο από κάθε άλλη χώρα από το € και ιδίως τώρα που υποτιμάται και τα τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα της αποτελούν τα τεράστια πρωτογενή ελλείμματα των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου, που όλως τυχαίως αντιμετωπίζουν πρόβλημα, δηλαδή της Ελλάδας, Ιταλίας, Ισπανίας, Πορτογαλίας.

Last edited by epanastatis79 at 4/27/2012 5:22:05 PM

καταρχήν +1 γιατί είναι πολύ ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις..


θα ήθελα να προσθέσω ότι η αλλαγή της δραχμής με το ευρώ προκάλεσε πολλά προβλήματα και στον τουρισμό της χώρας...οι λόγοι είναι ανάλογοι με αυτούς της μείωσης των εξαγωγών μας...όταν οι ξένοι έρχονταν στην Ελλάδα και είχαμε τη δραχμή, οι τιμές εδώ ήταν για αυτούς ιδιαίτερα χαμηλές...από την άλλη πλευρα εμείς που είχαμε ένα πιο σχετικά αδύναμο νόμισμα θεωρούσαμε τα κέρδη από τον τουρισμό ικανοποιητικά...δηλαδή οι διακοπές στν Ελλάδα ήταν φτηνές..πλέον όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο...αυτό, σε συνδιασμό με την γενικότερη "οικονομική κρίση" έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε αισθητή μείωση του τουρισμού τα τελευταία χρόνια...πλέον άνθηση στον τουρισμό έχουν άλλες χώρες όπως η Τουρκία..και αυτό είναι πραγματικά κρίμα γιατί έχουμε μια πολύ όμορφη χώρα και υπάρχουν τόσα να δει κανείς εδώ...

όσο για το αν θα πρέπει να επιστρέψουμε στη δραχμή ή όχι φοβάμαι πως δεν μπορώ να εκφέρω άποψη..δεν έχω τις γνώσεις για να κρίνω την κατάσταση και να προβλέψω τις συνέπειες μιας τέτοιας επιλογής...το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πρέπει με κάποιο τρόπο να βγούμε από την κατάσταση που είμαστε τώρα, η οποίας είναι ένας φαύλος κύκλος...είναι προφανές ότι αν συνεχίσουμε έτσι τα εγγόνια μας θα ζουν την κατάσταση που ζούμε εμείς σήμερα και πολύ χειρότερα...

Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω κι εγώ, είναι πως δυστυχώς έχει γίνει πλύση εγκεφάλου μέσα από τα κανάλια με το €, που πλέον οι περισσότεροι δεν θέλουν να φύγουμε από το €, όχι εξαιτίας των θετικών που μας προσφέρει το νόμισμα, αλλά επειδή φοβούνται πολύ χειρότερα!! Διακεκριμένοι όμως οικονομολόγοι έχουν εκφραστεί θετικά στο γεγονός να γυρίσουμε στην δραχμή, ώστε να μπορέσει η χώρα μας να ανασάνει. Όποιος δεν έχει δει το παρακάτω video καλό θα ήταν να το δει, γιατί προέρχεται από τον διάσημο Γερμανό Dr. Rath.
http://dai.ly/Hsfw1K

μπραβο φιλε ενα μπαλακι και απο εμενα...τα διαβασα ολα με ιδιατερο ενδιαφερον και συμφωνω απολυτως

Καλημέρα σας,

Σκοπός μου είναι απο δώ και πέρα να ανοίγω σοβαρά θέματα οικονομικής, κοινωνικής, πολιτιστικής και ηθικής πραγματικότητας. Γιαυτό θέλω να υπάρχει διάλογος. Μου αρέσει η συζήτηση και γενικά τρελαίνομαι με τους δυνατούς συνομιλητές. Το επόμενο θέμα που θα ανοίξω θα είναι στις επόμενες μέρες, ώστε να προλάβουμε να ανοίξουμε την εδώ συζήτηση.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΑ όσους-ες θα συμμετάσχουν στη συζήτηση. Τους είμαι ευγνώμων, διότι με βοηθούν να πλουτίσω το πνεύμα μου.

Γενικά, η συνταγή της ακραίας λιτότητας, που επιθυμούν οι Γερμανοί δημιουργεί τεράστια προβλήματα. Διαλύει την αγοραστική ικανότητα των ευρωπαίων πολιτών, άρα το επόμενο βήμα είναι το κλείσιμο, εκ πρώτοις, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ουσιαστικά ή ραγδαία αύξηση της ανεργίας, η διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων (αφού πληρώνουν περισσότερα χρήματα σε επιδόματα ανεργίας) και η γενικότερη αποσάρθρωση της μεσαίας τάξης.
Ο χειρότερος συνδυασμός ήταν περικοπές-υπερφορολόγηση. Είχα προτείνει κάποτε δέσμη 30 οικονομικών, φορολογικών και αναπτυξιακών μέτρων για την βελτίωση της κατάστασης και μάλιστα την είχα στείλει και σε εκπρόσωπους κομμάτων. Πρώτο απ' όλα πρέπει να φορολογηθεί με τουλάχιστον 5% αυτό το 1 τρις €, που υπάρχει στην Ελβετία. Αποτέλεσμα; 50 ζεστότατα δισεκατομμύρια στα ταμεία του κράτους. Ποιό μνημόνιο και τρίχες μετά; Αλλά υπήρχαν πολλοί τρόποι να αντλήσεις χρήματα και να τελειώνεις μια και καλή με τα προβλήματα και τις κακές επιδόσεις της οικονομίας.

Διάβασα προσεκτικά όλο το άρθρο σου και θα ήθελα να σου κάνω την εξής ερώτηση: το λάθος της εισόδου της χώρας μας στο ευρώ πρέπει να το ακολουθήσει το λάθος της εξόδου απο αυτό; Οξύμωρο το ερώτημα αλλά νομίζω ότι δίνει τροφή για σκέψη και συζήτηση

Last edited by PanG11 at 5/12/2012 5:57:58 PM

Καλησπέρα,

Συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση. Θα ήθελα, αν μπορεις και θες, να μου εξηγήσεις γιατί θεωρείς λάθος την έξοδο από το €. Θεωρείς ότι όπως πάνε τα πράγματα είναι καλύτερα από το να γυρίσουμε στη δραχμή; Απάντησε μου σε αυτό και θα σου απαντήσω και γώ στο αν είναι λάθος ή όχι η έξοδος από το € (πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη).

Αν και είχα ξεχάσει ότι είχα κάνει ποστ στο συγκεκριμένο νήμα, δεν έχω διαφοροποιήσει κατά πολύ την άποψή μου. Πρώτα να σου πώ ότι θεωρώ απόλυτα λάθος τη χρονική στιγμή που μπήκαμε στο ευρώ, υποτιμήσαμε κατά τη γνώμη μου πολύ περισσότερο απ' οτι θα έπρεπε το εργαλείο της υποτίμησης του νομίσματος και αντίστοιχα υπερτιμήσαμε το "κακό" που μας έκανε ο πληθωρισμός εκείνης της εποχής. Όταν αναφέρομαι σε εποχή δεν εννοώ μόνο την χρονική στιγμή της εισόδου μας αλλά από τότε που μπήκαμε στο καλάθι των ισοτιμιών. Η Ελλάδα ποτέ μα ποτέ δεν είχε παραγωγική βάση, ποτέ δεν ασχολήθηκε με το ποια είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματά της, ποτέ δεν έκατσε κανένας πολιτικός και κανένα οικονομικό επιτελείο να πεί τί μπορούμε να παράγουμε βρε παιδιά. 1992 λοιπόν ψηφίζουμε το μάαστριχτ, "ξυπόλυτοι" και όσο η Ελλάδα έλεγε ότι είμαστε αποφασισμένοι να μπούμε στο κοινό νόμισμα, ξαφνικά απ ' το πουθενά μόνο και μόνο απ' αυτό η αξιοπιστία μας ανέβηκε (απ τα λίγα πλεονεκτήματα για την Ελλάδα) και άρχισε ο μεγάλος χορός των δανεικών. Και αντί να βρεθεί κάποιος να πεί (αρκετοί τα έλεγαν κανένας δεν άκουγε) ότι μήπως με τα λεφτά αυτά που δανειζόταν με ευκολία η Ελλάδα είναι η ώρα να καλύψουμε μέρος απ ' το χαμένο έδαφος της μεταπολίτευσης μέχρι τότε ώστε να αρχίσει η οικονομία να παράγει, τι έκαναν συνέχισαν να κάνουν το δημόσιο γκοτζίλα, ισχυροποίησαν τους κομματικούς στρατούς, ουδεμία προσπάθεια για καταπολέμηση της γραφειοκρατείας, δάνεια σε φιλαράκια κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, φοροδιαφυγή και άλλα πολλά΄Οπότε απ το πακτωλό χρημάτων που πέρασε απ΄την Ελλάδα αντί να μας μείνει κάτι το οποίο να αποπληρώνει (το λέω απλοϊκά) τα δάνεια που πήραμε μας μείνανε μόνο χρέη, όσοι βλέπανε που πήγαινε το καράβι την κάνανε απ΄την Ελλάδα. Να θυμίσω ότι αν και τα μέτρα σύγκλισης του Μάαστριχτ είναι υφεσιακά απ τη φύση τους , η Ελλάδα γνώρισε περίοδο ανάπτυξης δυστυχώς όμως εικονικής. Το λάθος λοιπόν έγινε, γιατί τώρα η έξοδος θα είναι και πάλι λάθος, για τον απλό λόγο ότι εκτός του ότι θα κουβαλάμε τα αρνητικά του παρελθόντος θα αποκτήσουμε και νέα αρνητικά απ' την απώλεια των πλεονεκτημάτων ενός νομίσματος σαν το ευρώ. Για παράδειγμα επαναφορά του συναλλαγματικού κινδύνου, δεν επενδύει που δεν επενδύει κανένας στην Ελλάδα θα τους αποθαρρύνουμε ακόμα πιο πολύ. Η επαναφορά στη δραχμή δεν εγγυάται ότι θα έρθουν επενδύσεις επειδή το νόμισμα θα είναι "φτηνό", ένας επιχειρηματίας(σοβαρός) το πρώτο που θα κοιτάξει είναι η γραφειοκρατία, η χρηματοδότηση-ρευστότητα και τη φορολογία. Αν δει ότι στην Ελλάδα ο Φ.Π.Α από το 2005 μέχρι σήμερα απ' το 18% έχει φτάσει στο 23% σε λιγότερο από 10 χρόνια αυτόματα δυσανασχετεί (όχι για το μέγεθος αλλά απ' τη ρευστότητα του περιβάλλοντος) και δεί ότι έχει αλλάξει και νόμισμα δυο φορές θα αλλάξει σελίδα. Αν ήμουν στη Ιταλία θα έλεγα ότι η λιρέτα δε είναι τόσο κακή επιλογή. Η επιστροφή στη δραχμή λοιπόν με την απουσία έστω μια αξιοπρεπούς παραγωγής για μένα θα είναι καταστροφική, θα φτωχύνουμε ακόμα πιο πολύ απλώς δεν θα το νιώθουμε θα είμαστε μέσα στη νοβοκαϊνη . Αυτά τα λάθη μας, να πιάσουμε τώρα και τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Κάνεις ένα νόμισμα κοινό χωρίς μηχανισμούς στήριξης και χωρίς ένα τρόπο ανακύκλωσης των πλεονασμάτων και περιμένεις να πετύχει, συγγνώμη αλλά είστε ηλίθιοι (μάλλον κουτοπόνηροι γιατί ήξεραν τι ήθελαν) είναι χαρακτηριστικό ότι απ το 2001 ως τώρα αν δείς τσαρτ με τα εμπορικά ισοζύγια είναι αντιδιαμετρικά των βορείων με αυτά των νοτίων γιατί; γιατί πολύ απλά αν κύριε δεν επιτρέπεις μια χώρα να έχει έλλειμμα και υποβάλεις κυρώσεις έτσι πρέπει να κάνεις και για το πλεόνασμα να σου πώ εγώ μετά αν θα έχει πλεόνασμα η Γερμανία και τα τσουτσέκια οι Φινλανδοί που τώρα μας κουνιούνται, αλλιώς είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Δυστυχώς όμως και επανέρχομαι η Ελλάδα το λάθος το έκανε τότε, στο μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι στη σύσταση ενός νέου ευρώ με σωστές βάσεις. Για να τελειώσω πιστεύω ότι είτε μείνουμε στο ευρώ όπως είναι τώρα και το τονίζω το "όπως είναι τώρα" είτε γυρίσουμε στη δραχμή θα δεινοπαθήσουμε.