SŁOWENIA
Ukształtowanie terenu
Ten mały kraj, wielkością porównywalny do województwa podlaskiego, posiada wszystkie formy ukształtowania terenu. Znaleźć tam można zarówno wysokie góry – Alpy, jak i pogórza pokryte winnicami. Słowenia posiada także dostęp do morza – Adriatyk. Na terenie kraju występują też liczne zjawiska krasowe, m.in. jaskinie, których jest tam około 7000!
Najstarszym miastem Słowenii jest Ptuj, którego Historia sięga epoki kamienia, a pierwsza pisemna wzmianka o mieście pochodzi z roku 69 kiedy to Wespazjan był tam wybrany na cesarza Rzymu.
Sztuczna wyspa
Rząd Słowenii ma w planach wybudowanie do 2023 roku sztucznej wyspy o powierzchni 30 tys. metrów kwadratowych na Adriatyku, aby powiększyć w ten sposób swoje niewielkie wybrzeże, którego długość wynosi zaledwie 47 kilometrów.
Kary za fajerwerki
Warto także wiedzieć, że w Słowenii obowiązuje zakaz sprzedaży fajerwerków. Zakaz obejmuje ich sprzedaż, posiadanie i odpalanie. Za złamanie prawa grozi wysoka grzywna. Najniższa kara to 400 euro, ale za odpalenie fajerwerków kara może sięgnąć nawet 1,2 tys. euro. Jeżeli jakaś firma złamie zakaz sprzedaży tych produktów, może spodziewać się kary sięgającej nawet 50 tysięcy euro. Wprowadzenie zakazu władze tłumaczą troską o bezpieczeństwo mieszkańców i turystów.
KUCHNIA
Kuchnia słoweńska pozostaje pod silnym wpływem krajów sąsiednich. Z Austrii pochodzi kiełbasa (klobasa), faszerowany owocami i orzechami strudel (zavitek), biały ser (skuta) i sznycel wiedeński (dunajski zrezek). Podobne do pierogów žlikrofi, njoki (kluski ziemniaczane) i rižota (risotto) pochodzą z całą pewnością z Włoch, natomiast wkład węgierski to golaž (gulasz), paprikaš (paprykarz z kawałkami kurczaka lub wołowiny) i palačinke, cienkie naleśniki nadziewane dżemem lub orzechami i polane czekoladą.
Typowo słoweńskie potrawy są oparte na kaszy z gryki, jęczmienia lub kukurydzy (žganci) i wykorzystują doskonałą dziczyznę. Słoweński chleb (kruh) jest wyśmienity, zwłaszcza chały pieczone przed świętami. Prawdziwy przysmak to „chleb cętkowany” (pisan kruh) robiony z trzech rodzajów zboża (gryka, pszenica i kukurydza) zwiniętych razem i wypieczonych.
Większość posiłków w Słowenii zaczyna się od zupy, zazwyczaj rosołu z makaronem lub lanym ciastem (kokošja lub goveja juha z rezanci), po czym następuje drugie danie. Główny składnik to mięso (meso), przede wszystkim wieprzowina (svinjina), rzadziej cielęcina (teletina), wołowina (govedina), a w sezonie dochodzi do tego dziczyzna, np. sarnina (srnina). Wyśmienicie przygotowanym mięsem jest pršut, sucha, cieniutko pokrojona szynka, w niczym nieprzypominająca włoskiego prosciutto, od którego wzięła swoją nazwę.
Z bliżej nieznanych przyczyn kurczaki (piščanec) są rzadko widywane w jadłospisach. Częściej występuje indyk (puran) i gęś (gos). Słoweńcy uwielbiają ryby (riba) i owoce morza, niemniej jednak z dala od wybrzeża jada się głównie pstrągi (postrv) z Sočy.
Kuchnia słoweńska może poszczycić się dwoma wspaniałymi deserami:
-potica – potrawa niemal narodowa – to rodzaj orzechowego, zawijanego ciasta (czasami z różnymi smakowitymi nadzieniami) jadanego po posiłku lub do kawy w ciągu dnia
-gibanica z Prekmurja to cienkie płatki ciasta francuskiego obficie nadziewane makiem, orzechami włoskimi, jabłkami, rodzynkami i serem oraz polane kremem. Zdecydowanie nie dla osób na diecie.
Nie ma większego problemu z przekąską między posiłkami - wiele osób jada coś ciepłego (malica) o 10.00 rano – zaś najpopularniejszy jest burek, lekki pasztecik nadziewany mięsem, serem lub jabłkami, podobny do greckiej tiropity, sprzedawany na stoiskach w całym kraju.