BuzzerBeater Forums

?

Απόσπασμα από τις δηλώσεις του head coach του fay_stelaios μετά τον δεύτερο τελικό

Καταρχήν συγχαρητήρια στον αντίπαλο για τη δίκιη νίκη του απόψε. Η ομάδα του Σπάρταν έκανε εκπληκτικό παιχνίδι σε άμυνα αλλά κυρίως σε επίθεση. Οι αμυντικές μας επιλογές έκαναν τους αντιπάλους να βλέπουν το κάλαθι μας όχι σαν βαρέλι αλλά σαν λίμνη. Και το χειρότερο για εμάς είναι ότι ο αντίπαλος έχει μαζέψει δυνάμεις και ενθουσιασμό για τον τελευταίο τρίτο τελικό. Οι παίκτες μας ωστόσο έκαναν πολύ μεγάλη προσπάθεια. Επομένως αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη για ότι έγινε σήμερα.

Αύριο έχουμε μπροστά μας τον τρίτο τελικό και την τελευταία ευκαιρία μας. Το σκορ είναι 1-1 κι αυτό σημαίνει ότι αν χάσουμε, χάνουμε το πρωτάθλημα, αλλά αν κερδίσουμε, κερδίζουμε το πρωτάθλημα. Η θέλησή μας είναι δεδομένη, αλλά η πίστη μας λαβωμένη. Το κλειδί για να νικήσουμε είναι να το πσιτέψουμε και εκεί θα ρίξουμε το βάρος. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι αντίπαλοί μας είναι παικταράδες, αλλά και τα δικά μας παιδιά είναι υψηλής ποιότητας και με την βοήθεια της έδρας εκτιμώ πως θα είμαστε ανταγωνιστικοί. Αφήνουμε αυτό το ματς πίσω μας σαν να μην υπήρξε ποτέ. Θα κοιτάξουμε απόψε να ξεκουραστούμε και αύριο θα μπούμε στο γήπεδο να παίξουμε το σημαντικότερο ματς της ιστορίας μας και να κάνουμε περήφανους τους οπαδούς μας. Επιτρέψτε μου να μην απαντήσω απόψε στις ερωτήσεις σας. Υπόσχομαι όμως να το κάνω τέτοια ώρα αύριο. Ευχαριστώ πολύ για την κατανόησή σας.

?

Νέο Logo, Νέο Banner, Νέο πρωτάθλημα.


*Φανατικός οπαδός του Spartan,

Ευχαριστω φιλος αλλα τον πρωτο λογο τον εχει ο στελιος το θελει πιο πολυ απο μενα αυτο το πρωταθλημα

Καλη επιτυχια σημερα ρε ξερω οτι το θες πολυ αυτο το πρωταθλημα

καλο τελικο μαγκες ,σασπενς αν μη τι αλλο υπαρχει και θα μας το προσφερετε απλοχερα

Kαλη επιτυχια και στους 2,ο νικητης σιγουρα θα παρει δοξα απ την αξια του ηττημενου!!!!
Θεωρω οτι ο Σταυρος παιζει με +1 για πρωτη φορα σ αυτη την σειρα και η ιστορια λεει οτι δεν χαριζει...σε τετοιες περιπτωσεις!!!
Οπως και να εχει παμε για .. γιγαντομαχια!

Καλη επιτυχια σημερα ρε ξερω οτι το θες πολυ αυτο το πρωταθλημα

δεν μπορούσα να απαντήσω νωρίτερα. Σηκώθηκα στις 12:30 περίπου και μετά από μια ώρα πήγαινα για δουλειά.

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Ήταν πολύ γλυκό να ευχηθείς καλή επιτυχία στον αντίπαλό σου και δεν το περίμενα για να είμαι ειλικρινής. Ήταν μια κουβέντα που σε ανέβασε στα μάτια μου σαν Σταύρο.

Συγχαρητήρια για το 4ο σερί πρωτάθλημα και μάλιστα με σπάσιμο έδρας. Είναι αλήθεια ότι έχεις εκμεταλλευτεί τον κόκκινο όμιλο και είχες κάποιες τυχερές στιγμές, ωστόσο η ιστορία γράφει ότι ΜΟΝΟ ΕΣΥ το εκμεταλλεύτηκες και κατάφερες να επιβληθείς και να τρομάξειες όλους τους κόκκινους! Και πέραν τούτου είσαι και εξαιρετικός μάνατζερ που στην εποχή των μαντεμάτων έχεις τον τρόπο σου περισσότερα μόνιμα να κερδίσεις παρά να χάνεις από τις μαντεψιές και τις μη μαντεψιές!

ΜΠΡΑΒΟ σου και Καλή Επιτυχία στο Β3!

Όταν οι άλλοι απλά θέλουμε να παίξουμε εκεί, εσύ θέλεις να πας να το κατακτήσεις! Μακάρι σαν μεταφραστής να προλάβω να σε συγχαρώ στα επίσημα νέα του παιχνιδιού για την κατάκτηση του Β3 !

edit: Κανονικά χρωστάω κέρασμα σαν ηττημένος κι εσύ σαν νικητής. Η απόσταση δεν μας το επιτρέπει, οπότε δώσε δυο φιλιά και δυο σφιχτές αγκαλιές στις κοράκλες σου κι από εμένα και σκέψου ότι είναι το δώρο μου



Last edited by stelaios at 4/26/2015 5:35:15 PM

ΠΡΟΛΟΓΟΣ


ουφ...

αχ...........

Αυτό ήταν λοιπόν. Σκεφτόμουν να γράψω πολλά, εξακολουθώ να έχω την ανάγκη να εκφραστώ μέσω του γραπτού λόγου, αλλά πριν το κάνω να ξεκινήσω με ένα τραγουδάκι.

Sunrise Avenue - Fairytale Gone Bad (Lyrics) HQ (https://www.youtube.com/watch?v=av1dLTYCvQQ)

this is the end, you know
Lady, the plans we had went all wrong
We ain't nothing but fight and shout and tears

We got to a point I can't stand
I've had it to the limit; I can't be your man
I ain't more than a minute away from walking

We can't cry the pain away
We can't find a need to stay
I slowly realize there's nothing on our side

Out of my life, out of my mind
Out of the tears, we can't deny
We need to swallow all our pride
And leave this mess behind

We can't cry the pain away
We can't find a need to stay
There's no more rabbits in my hat to make things right

Tell them the fairytale gone bad
Tell them the fairytale gone bad

Βασικά η επιλογή του τραγουδιού δεν είναι τυχαία. Ξεκινάει ο στίχος λέγοντας this is the end δλδ αυτό είναι το τέλος και έχει σαν τίτλο the fairytale gone bad που σημαίνει το παραμύθι κατέληξε άσχημα. Βέβαια το δικό μου παραμύθι δεν τέλειωσε άσχημα ή έστω δεν νιώθω έτσι. Απλά δεν έκλεισε τέλεια όπως θα άρμοζε σε ένα παραμύθι. Αλλά θα επανέλθουμε σε αυτό το θέμα στον επίλογο του ή μάλλον των ποστ που έπονται.

Αφού φούμαρα κάνα 4άρι τσιγάρα ακόμα και αφού άκουσα μια ριχάννα (https://www.youtube.com/watch?v=lWA2pjMjpBs) μπορώ να συνεχίσω ελπίζοντας να μην σας κουράσα πάρα πολύ και εύχοντας να αντέξετε να διαβάσετε. Μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα να βρω τι θα γράψω. Βλέπετε πριν ακόμα από τον μπλε τελικό με τον Μαμού είχα σκεφτεί μέχρι και τίτλο (Η Γοητεία της Ατέλειας ήταν) σε περίπτωση κατάλτησης της κούπας. Τώρα όμως που έχασα...

Για να είμαι ειλικρινής δεν μου αρέσει να μιλάω για την ομάδα μου και κυρίως να μου απονέμω τα εύσημα ή να με κολακεύω ή να μονολογώ για εμένα. Αλλά το μομέντουμ της στιγμής είναι διαοφρετικό και μοναδικό, όχι γιατί έχασα στους τελικούς, αλλά γιατί ο κύκλος της ομάδας μου έκλεισε όπως πολύ σωστά είχε διαπιστώσει και ο Μάνος. Ο Κιρίλος είναι πια 35 δυστυχώς και εδώ κολλάει το πρώτο τραγούδι που έγραψα. Είτε κέρδιζα είτε έχανα, ο Κιρίλος δεν θα μπορεί πια. Και παίζω με το παλικάρι μου από τις 09/10/2010!!! Και πιστέψτε με την ημερομηνία την θυμάμαι απέξω. Για να μην έχουμε παρεξηγήσεις στις 09/10/2010 ήταν το πρώτο του επίσημο παιχνίδι. Ντραφτ είχε γίνει στις 06/10/2010.

Ακόμα στα μέσα του προλόγου είμαι πανάθεμά με...ουφφφ

Θα μιλήσουμε λοιπόν παρακάτω για τα εξής : την πορεία μου στο παιχνίδι από την πρώτη μέρα επιγραμματικά, τις 4 σεζόν μου στην Α1, για τα φετινά πλέι-οφφς, για τους τελικούς, και τέλος για τον Κιρίλο. Άμα γίνουν όλα αυτά σήμερα, σφυρίξτε μου κλέφτικα. Και κανονικά πρέπει να πάω και στη συνέντευξη τύπου:(Πάω πάλι μπαλκόνι για τσιγάρο και επιστρέφω.

Οπότε ποστάρω ετούτο σαν πρόλογο και επιστρέφω να τα πιάσουμε ένα ένα.

Η Πορεία μου στο Παιχνίδι

Θα είμαι σύντομος. Είμαι πρώην χρήστης championship manager με ιδιαίτερη αγάπη στο μπάσκετ. Κάποια στιγμή ανακαλύπτω ύστερα από προτροπή φίλου το χατρίκ (το ποδοσφαιρικό μπάζερ) και κάνα χρόνο αργότερα από σάιτ συσχετιζόμενο με το χατρίκ από διαφήμιση βρίσκω το μπάζερ. Μου αρέσουν τα μάνατζερ παιχνίδια πολύ, λατρεύω το μπάσκετ, λογικά λοιπόν ήθελα να το δοκιμάσω. Ξεκινάω εδώ τη σεζόν 10 ή 11 αν θυμάμαι καλά και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι εδώ θα καταφέρω να πάρω πρωτάθλημα στην Α1. Οι 10 σεζόν πλεονέκτημα των ομάδων της Α1 μου έμοιαζαν λίγες μιας και στο χατρίκ είμασταν σε πολύ πιο προχωρημένη σεζόν. Λεφτά μια καινούργια ομάδα δεν έχει ουσιαστικά και ούτε και μπορεί να πληρώνει λεφτά σε μισθά. Επίσης πολύ σημαντικό για την μετέπειτα πορεία μου είναι ότι στο χατρίκ δεν υπήρχε η επιλογή να μην προπονείς. Επομένως από την πρώτη μου μέρα εδώ είμαι ταγμένος να ρίχνω λεφτά στα ντραφτ για να βρω ταλεντάκια που δεν θα μπορούσ να αγοράσω και να τα προπονήσω στεγνά για εθνική το μικρόβιο το έχω ήδη από το χατρίκ κι αυτό.

Έτσι κι έγινε. Σεζόν 13 κάνω ντραφτ τον Κιρίλο και σεζόν 15 τον Κουλοχέρη οι οποίοι ήταν και τα καλύτερά μου πρότζεκτ. ΣΥγχρόνως κάθε σεζόν παλεύω πάντα σε κάθε ματς για τη νίκη. Αργώ να ψαχτώ παραπάνω, αργώ να πάρω την πρώτη άνοδο αλλά κάποια στιγμή ανεβαίνω στον όμιλο ΙΙΙ.11. Αυτό είναι το πιο κομβικό μου σημείο στο μπάζερ. Μέχρι τότε ήμουν ένας άγνωστος. Τότε όμως γνωρίζομαι με τον Παζινόκ και τον Γιάννη, δύο λαλίστατα και χαρούμενα παιδιά. Μαθαίνω ότι υπάρχει φόρουμ, γίνομαι κοινωνικός, αρχίζω να κάνω φίλους, επιτέλους ερωτεύομαι σε όλη του τη διάσταση το μπάζερ. Αυτό συνένει τη σεζόν 17.

Τη σεζόν 19 υποβιβάζομαι στην IV, ωστόσο το νερό έχει μπει στο αυλάκι για το μέλλον μου. Λατρεύω το παιχνίδι, έχω φίλους, μαθαίνω, έχω άποψη για τακτικές (έστω και λάθος) έχω μοντέλο για την ομάδα μου. Επιστρέφω καπάκια στην ΙΙΙ και σταθερότατα στην 3η μου σεόν σε κκάθε κατηγορία παίρνω την άνοδο μέχρι που έφτασα στην Α1.


Η Πορεία μου στην Α1

Σεζόν 27 η πρώτη μου στην Α1. Είμαι ένας αμυντικός βράχος που παίζει μέτρια περιμετρικά συστήματα. Παλεύω να χτίσω γρήγορα ρόστερ για περιμετρικά για να παίξω τη σεζόν με στόχο απλά την παραμονή και ειλικρινα με μεγάλη ταπεινότητα όπως κάθε πρώτη σεζόν σε νέα κατηγορία. Τα πηγαίνω καταπληκτικά και περνάω υπέροχα. Κάνω πάρα πολύ καλή σεζόν, φτάνω τελικό κυπέλλου όπου στήνω σωστά 100% κι ας έχασα και τελευταία στιγμή τερματίζω 3ος αντί για 2ος στους μπλε. Κλείνω άσχημα στα πλέι οφφς και μαθαίνω από την ήττα μου. Όλα υπέροχα αλλά...

Σεζόν 28...αλλά κοιτώντας το μέλλον έχω μεγάλη απόσταση από την κορυφή. Δεν γίνεται να παίω με 4 εσ.σουτ στο ΣΓ μου και δεν με φτάνουν 7-8-9 σουτ με άλμα στους ψηλούς κι ενώ υποστηρίζω μόνο περιμετρικά συστήματα στην εποχή τω νμαντεμάτων. Μειώνω το ρόστερ για να μαζέψω λεφτά και να γίνω καλύτερος σε μια σεζόν που μέχρι κι ο Μαμού παραλίγο να πέσει. Δεν έχω και πολύ χρόνο, ωστόσο ο φόβος του υποβιβασμού με ξυπνάει και κάνω τρελό σερί στο φινάλε και όχι μόνο απέφυγα την 8η θέση, αλλά σώθηκα ως 5ος. Το σερί μου στο τελευταίο 3ο της σεζόν είναι από τα καλύτερα run που έχω κάνει. Καταφέρνω εδώ να πάρω τον Λιλλεπούου δλδ ψηλό για όλες τις δουλειές σε επίθεση και άμυνα. Έχω Κιρίλο, έχω Κουλουχέρη. Μου λείπει σοβαρό ΣΓ και δεύτερος σοβαρός ψηλός.

Σεζόν 29 Λεφτά δεν είχα αρκετά ποτέ μου και όσα είχα δεν έφταναν και για ΣΓ και για σέντερ. Οπότε αγοράζω έναν μεγάλο μου έρωτα τον Κωστάκη και αυτομάτως από καθαρά περιμετρική ομάδα μπορώ να παίξω σε καλό επίπεδο τα πάντα. Υστερώ σε περιμετρική άμυνα όμως και δεν έχω target man για τα περιμετρικά μου. Έχω αδυναμίες και ανασφάλειες και παλεύω για το πλεονέκτημα της έδρας για να τις κρύψω. Δυστυχώς μένω πίσω μη γνωρίζοντας καλά την ομάδα μου και κάνοντας και κάποια λάθη (αγώνας με Μάνο εντός έδρας πχ που τον υποτίμησα και τον διάβασα λάθος) και βρίσκομαι 2 νίκες πίσω από Μαμού. Ντεμάραζ όμως και πιάνω κορυφή.


συνεχίζεται.

συνέχεια Σεζόν 29....


Προτού συνεχίσω να πω το εξής. Δεν είχα λεφτά για ΣΓ αλλά δεν μπορούσα να το αφήσω για τη σεζόν 30 αφού πέρσι ήταν η τελευταία λογικά σεζόν του Κιρίλου. Φέτος θα γινόταν 34 και δεν μπορείς να βασιστείς σε 34χρονο.

Το ντεμαράζ έγινε και πετούσα και ψυχολογικά. Ήμουν πολύ κοντά στο πλεονέκτημα έδρας και προχωρούσα πολύ στο κύπελλο. Για μια στιγμή όλα ήταν τέλεια. Αλλά αυτή η στιγμή πέρασε. Σάββατο κάνω ήττα εκτός προγράμματος από τον Νίκο τον Ξεφτιλιακό, Πέμπτη χάνω στο κύπελλο για πλάκα από τον Μάνο όντς θολωμένοε στο στήσιμο και 22η αγωνιστική ο Νεκτάριος εντός έδρας χάνει σκόπιμα από τον Μαμού για να με αποφύγει στα πλέι οφφς και παίξει μαζί του. Πως κατάφερα από εκεί που πετούσα ψυχολογικά να παίζω σαν μεθυσμένος ούτε που το κατάλαβα. Τα είχα όλα στα χέρια μου και μου γλίστρησαν. Τερμάτισα 2ος και χωρίς ψυχολογία στους μπλε και ένιωθα τεράστια πίεση γιατί δεν είχα άλλη ευκαιρία. Η πρώτη μου θα ήταν και η τελευταία μου. Προφανώς α) ήμουν άπειρος για πρωταθητισμό στην Α1, β) δεν πίστευα την ομάδα μου εκτός έδρας (πιστεύω δικαίως). Η απώλεια του πλεονεκτήματος της έδρας με αναστάτωσε πολύ και έστηνα μπανταβά. Μία ευκαιρία είχα και την έχασα. Φλέρταρα πολύ με τον τίτλο πέρσι άσχετα αν πέρασε απαρατήρητο εντελώς. Κανονικά έπρεπε να ξεπουλήσω ή να σωθώ πρόωρα και να ξεπουλήσω. Αλλά ήθελα να ξαναπαίξω και να ξαναπροσπαθήσω. Δεν ήμουν έτοιμος να σταματήσω την προσπάθεια. Ήθελα μια ευκαιρία ακόμα.


Αύριο τέτοιες ώρες σας χρωστάω ποστ για τη φετινή σεζόν, τα πλέιοφφς και τους τελικούς, αφιερώσεις και τις επόμενες μέρες χρωστάω μια χάρη στο παιδί μου τον Κιρίλο τον Σιδηρόπουλο.