Διαβάζω με ενδιαφέρον το νήμα και γενικά εκτός από κάποια υπερβολικά μεγάλα ποστ χωρίς παραγράφους το απολαμβάνω. Μερικές σκέψεις μου για την εθνική λοιπόν, και θα προσπαθήσω να κάνω ατομική αξιολόγηση για κάθε μας παίκτη ως τώρα.
Τα καλά: Με την αναγέννηση της εθνικής δημιουργήθηκε πλέον η Ελληνική σχολή μπάσκετ, με κάποια στοιχεία που όταν βλέπεις μια ομάδα και παίζει με αυτό τον τρόπο λες παίζουν σαν τους Έλληνες. Ποια είναι αυτά; 1)Άμυνα στα όρια του φάουλ ίσως και παραπέρα, Κλασσικό όμως χαρακτηριστικό μας. 2)Ομαδικότητα που και αυτή φτάνει στα όρια της υπερβολής. 3)Μαχητικότητα, δεν τα παρατάμε σχεδόν ποτέ. Πάνω κάτω όλα αυτά τα είδαμε ως τώρα με κάποια επιφύλαξη στο 3ο κομμάτι.
Τα κακά: 1ο βασικό στοιχείο για μένα; Η εθνική πέρα από Φώτση δεν έχει αθλητές. Δεν έχουμε παίκτη να πηδάει στον θεό, να τρέχει γρήγορα (ίσως ο Καλάθης μόνο). 2ο) Με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν έχουμε κάποιον ιδιαίτερα ταλαντούχο παίκτη, που να μπορούμε να βασιστούμε πάνω του. Για μένα η μεγαλύτερη απώλεια φέτος είναι ο Σπανούλης (ο 2ος πολύ καλός αθλητής που έχουμε) και ας ο Μίτσος κατά γενική ομολογία είναι ο καλύτερος Έλληνας παίκτης του σήμερα, και σίγουρα ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών. 3)Απειρία... Όταν ένα ματς στραβώσει χανόμαστε. Αντιδρούμε σπασμωδικά. Η έλλειψη ηγέτη είναι ολοφάνερη σε αυτή την ομάδα. 4)Έλλειψη παίκτη που θα δημιουργήσει τα δικά του σουτ, θα πάει στο 1 εναντίον ενός και θα το βάλει ή θα πάρει το φάουλ.
Πάμε τώρα σε μια σύντομη αξιολόγηση των παικτών:
Καλάθης: Έχει φορτωθεί τον ρόλο του αντι- ΔΔ. Φαίνεται πως τον αγχώνει, και όταν το ματς δεν του πάει χάνει την συγκέντρωση του με αποτέλεσμα να γίνεται αρνητικός. Δεν έχω όμως καμιά αμφιβολία πως αυτός είναι ο επόμενος μεγάλος Έλληνας γκαρντ. Η σύγκριση όμως με Μίτσο τον αδικεί. Δεν πρόκειται να υπάρξει 2ος σαν αυτόν. Ποιο πολύ μου πάει για νέος Παπαλουκάς παρά για κάτι άλλο.
Ζήσης Όπως σωστά είπε ο Μαμού ο τέλειος ρολίστας πίσω από τους 3 μεγάλους γκαρντ. Το καθαρό μυαλό, ο ψύχραιμος, περιορισμένων δυνατοτήτων όμως. Δεν έχω παράπονο πάντως...
Ξανθόπουλος: Ίσως ο ποιο σβέλτος γκαρντ μας. Καλή πάσα, προσέχει την μπάλα, αλλά ρε αγόρι μου μπασκετμπολίστας είσαι...η μπάλα πρέπει να μπαίνει και στο πλεκτό. Με βάση όμως τις δυνατότητες του παίρνει και αυτός καλό βαθμό.
Σλούκας:Δεν ξέρω για σας, αλλά μου θυμίζει Παταβούκα. Ο Ζήσης του μέλλοντος (χειρότερος όμως αλλά ίδιο ρόλο). Ψαρωμένος, πολλά λάθη δίκαια δεν παίρνει χρόνο πια, θεωρώ δεδομένο όμως πως θα παίζει για τα επόμενα 10 χρόνια στην εθνική.
Μπράμος: Η αποκάλυψη. Σχετικά καλός αθλητής, ξέρει μπάσκετ, σκληρό παιδί, φοβερή νοοτροπία. Και σε αυτόν παίζει ρόλο η απειρία του, αλλά τα σουτ κάποια στιγμή θα μπουν. Τεράστιο του μειονέκτημα το κακό μπάσιμο του. Εάν βελτιώσει αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού του, τότε μιλάμε για τον παίκτη που θα κλείσει για τα καλά την τρύπα στο 3. (2αρι δύσκολα τον βλέπω)
Βασιλειάδης:Θέλει εμπιστοσύνη και τάισμα. Παρουσιάζεται καλύτερος από όσο περίμενα σε διάφορους τομείς του παιχνιδιού. Ο καλύτερος σποτ απ σουτέρ που είχαμε από εποχή Αλβέρτη. Για βασικός δεν μου κάνει, αλλά χρήσιμος για όλες τις ομάδες. Ανοίγει την ρακέτα έστω και αν τα χάνει.
Παπανικολάου: Η μεγαλύτερη απογοήτευση για μένα αυτής της ομάδας. Εργατικός, παλεύει αλλά δε επίπεδο σκιλ δεν έχει βελτιωθεί καθόλου. Μα είναι να δυνατόν να μην μπορεί να σκάσεις 2 ντρίμπλες; πως θα παίξεις στο 3 έτσι; ένα μπάσιμο; φάουλ να πάρεις; είσαι σε κρίσιμη ηλικία. Εδώ κρίνεται εάν θα σαι το νέο μεγάλο ταλέντο, ή ακόμα ένα χαμένο από τα πολλά της ιστορίας
Φώτσης:Με διαφορά ως τώρα ο καλύτερος μας παίκτης. Ότι έχει το δίνει, και το δίνει πάντα. Μπορούσε να γίνει πολύ καλύτερος, αλλά είναι ήδη πολύ καλός...
Μπουρούσης: Ο Γιαννάκης, μπορεί να μην πήρε τις βιταμίνες του, αλλά πλέον κατάλαβε πως είναι 5αρι. Προσπαθεί να ποστάρει συνεχώς, τρομακτική βελτίωση. Συνεχίζεται: