Είναι βασικό να μπούμε λίγο στη φιλοσοφία του Τρινκιέρι και να αναλύσουμε τις αποφάσεις του στον καταρτισμό του ρόστερ, επ'αυτής.
Αν αναλύσουμε τις επιλογές του, με βάση το πώς σκεφτόμαστε εμείς την ομάδα, είναι κάπως άτοπο.
Το αν είναι ενδεδειγμένη η φιλοσοφία του ή/και αν ήταν ενδεδειγμένες οι επιλογές του, με βάση αυτή τη φιλοσοφία, θα κριθεί από το αποτέλεσμα.
Δύο είναι τα βασικά θέματα συζήτησης/διαφωνιών.
Η αναλογία κοντών-ψηλών στη δωδεκάδα και η επιλογή Καββαδά σε σχέση με τον Βουγιούκα. Ας βάλουμε και ένα τρίτο που προέκυψε εσχάτως, την επιλογή του Φώτση.
Είναι γεγονός ότι πιο συχνή αναλογία, είναι 7 κοντοί, 5 ψηλοί. Συνήθως ο 5ος ψηλός μάλιστα είναι σέντερ και δωδέκατος παίκτης της ομάδας, με μικρό ως ανύπαρκτο ρόλο, κυρίως μπακ απ σε περίπτωση τραυματισμού.
Γιατί λοιπόν ο Ιταλός πήγε στο 6-6?
Θεωρώ ότι αυτό καθορίστηκε αππό την επιθυμία του και πεποίθηση ότι έχει το υλικό,να παίξει κυρίως με αλλαγές στα pick. Που σημαίνει πολλές φορές το 5αρι μας πάνω στον ballhandler και επίσης όταν μπορούν να γίνουν οι περιστροφές, το 4αρι μας στο αντίπαλο 5αρι.
Αυτό επί 40' ανά αγώνα, επί (ίσως) 11 αγώνες σε 18 ημέρες, σημαίνει τεράστια καταπόνηση.
Μπορεί να παίξει το κράμα "Ολυμπιακός 2011-2013 / Παναθηναϊκός 2012-2013", με τους πέντε ψηλούς, όλους με συμμετοχή στο rotarion?
Αμφότερες ομάδες, είχαν κολώνα το 5αρι "τα κάνω όλα και παντού", βλέπε Χάινς/Λάσμε. Τέτοιο παίκτη εμείς δεν έχουμε στο C. Εχουμε όμως τρία 4αρια αθλητικά, για όλα τα γούστα και όλες τις δουλειές. Ο Τρινκιέρι λοιπόν πιστεύει, όχι παράλογα τουλάχιστον, ότι παρόλο που τα δύο κύρια 5αρια μας δεν είναι καλοί αμυντικοί στην περιφέρεια, μπορεί στο ισοζύγιο 40 λεπτών κάθε αγώνα, να είναι στο συν. Να τονίσουμε ότι ο Βουγιούκας υστερεί στην περιφεριακή άμυνα,έναντι τόσο του Μπουρούση, όσο και Μαυροκεφαλίδη.
Θεωρώ λοιπόν, ότι με σκεπτικό το οποίο εγώ θεωρώ ότι ενεργεί ο Τρινκιέρι, απαντάται τόσο η επιλογή Φώτση, όσο και η μη επιλογή Βουγιούκα, τουλάχιστον όσο αφορά τους 5 ψηλούς.
Παραμένει το ερώτημα, γιατί επέλεξε έξι ψηλούς και γιατί, εφόσον έπραξε έτσι, δεν επέλεξε τον Ιαν αντί του Καββαδά.
Αρχικά, για το 6-6.
Θα πρέπει, πρώτα απ'όλα να εκτιμήσουμε το γεγονός ότι το προπονητικό τιμ έχει επιστημονικά δεδομένα στα χέρια του και συγχρόνως ζει καθημερινά την ομάδα, εντός κι εκτός παρκέ, ούτως ώστε έχει άμεση αντίληψη των δυναμικών που δημιουργούνται, ανά πάσα στιγμή.
Γνωρίζουν, με βάση τις εξετάσεις των παικτών και το ιστορικό τους, πόσος είναι ο βέλτιστος χρόνος συμμετοχής του καθενός, πόσο είναι ο μέγιστος κοκ
Επίσης όταν έκαναν την επιλογή, είχαν αρκετά στατιστικά δεδομένα στα χέρια τους, για να γνωρίζουν πώς συμπεριφέρεται ο κάθε παίκτης σε κάθε σχήμα πεντάδας, σε ζευγάρια με τους υπόλοιπους γκαρντς ή ψηλούς κτλ
Εικάζω ότι κόουτς ήταν ικανοποιημένος με αυτά που είδε στην περιφέρεια από τους τέσσερις γκαρντς και τα θεώρησε αρκετά. Οντας προφανώς ικανοποιημένος και από την αντίστοιχη εικόνα στους ψηλούς, είναι πιθανότατο ότι ουσιαστικά η αναλογία θα έκλεινε, από το πού ο δωδέκατος παίκτης θα ήταν περισσότερο χρήσιμος, σε περίπτωση τραυματισμού.
Ισως την απάντηση μας τη δίνουν τα φιλικά, όπου είδαμε και τον Παπανικολάου στο 2. Αν αυτό το συσχετίσουμε με το γεγονός, ότι απέναντι στους βασικούς μας, θεωρητικά, ανταγωνιστές, Ισπανία και Γαλλία, θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε ψηλά 2αρια, μάλλον ο Ιταλός κάτέληξε στο συμπέρασμα ότι υπαρχει η ποιότητα, ποσότητα και χημεία στην περιφέρεια, να αντιμετωπιστεί καλύτερα ένας ενδεχόμενος τραυματισμός κοντού, τουλάχιστον με λιγότερες "απώλειες" σε σχέση με το ενδεχόμενο τραυματισμού ψηλού και τις ανακατάξεις που αυτός θα φέρει στο πλάνο "κυριαρχίας και ενέργειας".
Οκ, εντάξει πήραμε 6 ψηλούς κι ας τρέμουμε τώρα με το στραμπούληγμα του Σπανούλη. Γιατί όμως τον Καββαδά και όχι τον Βουγιούκα?
Την άποψη μου την έχω αναφέρει εκτενώς σε άλλο νήμα, ας μείνω στό ότι, προσωπικά, δεν γνωρίζω πώς συμπεριφέρεται μέσα στην ομάδα ως 12ος παίκτης...
Θα μπορούσα να πώ, αυθαίρετα, για το υφάκι που έχει, αλ