Σε αμφίρροπα παιχνίδια οι αγωνιστικές καταστάσεις μπορούν όντως να κάνουν μεγάλη διαφορά.
Για να ανέβεις όμως στο παιχνίδι εγώ πιστεύω ότι πρέπει να είσαι φειδωλός στις μεταγραφικές σου κινήσεις και να χτίζεις με υπομονή.
Σε χαμηλά και μεσαία επίπεδα η τακτική δε μετράει τόσο πολύ, γιατί οι αντίπαλοί σου είναι κατά κανόνα άπειροι ή/και χωρίς ενθουσιασμό. Σε μεγαλύτερες κατηγορίες όμως ένα Μ2Μ αντί για μια ζώνη μπορεί να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου (ανόδου ή παραμονής).
Πρακτικά, δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένας παράγοντας που να κάνει τη διαφορά στο παιχνίδι. Χρειάζεται συνδυασμός όλων. Δεν μπορεί κάποιος να είναι τέλειος σε όλα αλλά μπορεί να είναι αρκετά καλός σε όλα. Αν θα έπρεπε σώνει και καλά να διαλέξω μια παράμετρο πάντως αυτή δε θα είχε να κάνει με κάποιο μηχανισμό του παιχνιδιού.
Αυτός θα ήταν η υπομονή. Υπομονή για να χτιστεί σιγά σιγά η ομάδα, να αποκτηθεί εμπειρία και γενικά να μπορέσεις να απολαύσεις το παιχνίδι. Άλλωστε οι περισσότεροι κυρίως το παρατάνε για αυτό το λόγο: Δεν έχουν την υπομονή να μάθουν και θέλουν "αποτελέσματα εδώ και τώρα" ως τυπικοί Έλληνες παράγοντες.