BuzzerBeater Forums

Η αμυνα πιστευω ειναι περα απτα βασικα,σταση σωματος κτλ, καθαρα θεμα αθλητικων προσοντων,θελησης πανω απ ολα και αντιληψης του χωρου.Ερχεται δηλαδη ως αποτελεσμα αλλων προπονησεων (για να μιλησω και με ορους ΒΒ

Συμφωνώ απόλυτα στα επιμέρους που αναφέρεις, αλλά πρώτιστα είναι τεχνική. Μάλιστα η προσωπική άμυνα εμπεριέχει πολύ περισσότερη τεχνική από το σουτ πχ

Για την τακτικη διαφωνω,ειδικα αν μιλαμε απο παιδικο και μετα,το τακτικο κομματι ειναι κατι που πρεπει να κατεχει το παιδι σε αριστο βαθμο,ωστε να του βγαινουν αβιαστα στο γηπεδο.Και τακτικη δεν εννοω να του μαθει "παπαγαλια" 5 συστηματα ο προπονητης,αλλα να μαθει να προσαρμοζεται στις καταστασεις χωρις να μπερδευεται,να κινειται δηλαδη σωστα χωρις τη μπαλα οταν γινεται πχ ενα σκριν καπου ή να ξερει ποτε να κοψει..Το "βγαζω συστημα για να ποσταρει το 1.70 παιδακι στο μινι" δεν ειναι τακτικη εννοειται..Ειναι εγκληματα αυτα τα λεγα και πιο πανω.

Δεν είπα ότι τα παιδιά δεν πρέπει να διδάσκονται τακτική. Λέω και το εφαρμόζουν οι μεγαλύτερες σχολές του κόσμου ότι η τακτική εκμάθηση δεν πρέπει να ξεφεύγει από τις αρχές του man to man.
Αλλωστε, δεν υπάρχει ούτε ένα αμυντικό σύστημα στον κόσμο, από την πιο απλή ως την πιο σύνθετη ζώνη, που η καλύτερη εφαρμογή "σπασίματος" της, δεν στηρίζεται ξεκάθαρα σε αρχές αντιμετώπισης man to man.

Όντως πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση πιάσατε και θα ήθελα να πω κι εγώ τη γνώμη μου:

Πιστεύω πως η άμυνα πρέπει να είναι το Α και Ω για ένα παιδί που θέλει να παίξει μπάσκετ σε επαγγελματικό η ημιεπαγγελματικό επίπεδο και να πρωταγωνιστήσει σ αυτό. Κι αυτό γιατί η άμυνα πέρα από θέμα αισθησης χώρου, δυναμης κτλ κτλ είναι και θεμα νοοτροπίας και δουλειάς. Αν δε αποκτήσει αυτή τη νοοτροπία ο παίκτης στα νεανικά του χρόνια δεν θα την αποκτήσει ποτέ. Βεβαια υπάρχουν και απίστευτα ταλέντα που δεν θα χρειαστουν και πολύ την άμυνα αλλά μιλάμε για περιπτώσεις 1 στα 1000. Το δευτερο που χρειάζεται κάποιος (και ειδικά στην Ελλάδα είναι τακτική). Κι αυτό γιατί η "ελληνική σχολή" και κατ' επέκταση όλες οι επιτυχίες που έχει καταφέρει από το 2000 και μετά στηρίζονται σ αυτά τα 2 (αμυνα- τακτική). Συνεπώς μάλλον έπιασαν τόπο οι προπονήσεις τακτικής που κάναμε από τα παιδικά (όσοι παίξαμε μπάσκετ) ;-)

Αλλωστε, δεν υπάρχει ούτε ένα αμυντικό σύστημα στον κόσμο, από την πιο απλή ως την πιο σύνθετη ζώνη, που η καλύτερη εφαρμογή "σπασίματος" της, δεν στηρίζεται ξεκάθαρα σε αρχές αντιμετώπισης man to man.

Νομίζω οτι δεν είναι έτσι ακριβώς. Η βασική αρχή της αντιμετώπισης των ζωνών είναι οτι ψάχνω να βρω τον ελευθερο παίκτη που μου αφήνει η ζώνη (με υπερφορτώσεις κτλ.). Και η βασική αρχή αντιμετώπισης του m2m είναι οτι προσπαθώ εγώ να φτιάξω ελευθερο παίκτη (με πικ εν ρολ κτλ). Άλλωστε στη ζώνη τα σκριν δεν παίζουν τον ίδιο ρόλο μ αυτό στο m2m

Το δευτερο που χρειάζεται κάποιος (και ειδικά στην Ελλάδα είναι τακτική). Κι αυτό γιατί η "ελληνική σχολή" και κατ' επέκταση όλες οι επιτυχίες που έχει καταφέρει από το 2000 και μετά στηρίζονται σ αυτά τα 2 (αμυνα- τακτική). Συνεπώς μάλλον έπιασαν τόπο οι προπονήσεις τακτικής που κάναμε από τα παιδικά (όσοι παίξαμε μπάσκετ) ;-)

Το θέτεις πολύ ωραία και με βάσιμα επιχειρήματα.
Είναι όμως πιο περίπλοκο.
Πρώτα απ'όλα εννοείται ότι χρειάζεται η τακτική. Μιλάω για οτιδήποτε πέραν του man to man σε παιδικές-εφηβικές ηλικίες.
Κοίτα τώρα να δεις τα παράδοξα που δημιουργούνται με το να παίζουν ζώνες συνέχεια τα παιδιά.
Πάμε καλά, αλλά έχουμε πρόβλημα απέναντι στις ζώνες(γιατί λείπουν σε πολλούς τα βασικά)!
Πάμε καλά, αλλά δεν έχουμε ατομικά πολλούς καλούς αμυντικούς(ελλείψη της ατομικής άμυνας)!
Την ανεπάρκεια μας στην προσωπική άμυνα, την αντισταθμίζουμε μέσω της ομαδικής στο man to man και όχι στη ζώνη!
Αρα, το ότι έπιασαν τόπο οι προπονήσεις και ότι κάναμε επιτυχίες, είναι σχετικό. Φαίνεται ότι μπορούσαμε ακόμα πολύ καλύτερα, αν δίναμε μεγαλύτερη προσοχή στα βασικά και στο man to man και όχι στα δευτερεύοντα που δεν μας έδωσαν ουσιαστικά τίποτα. Οχι μόνο αυτό,αλλά αν είχαμε καλύτερα βασικά και περισσότερη προσήλωση στο man to man στις μικρές ηλικίες, θα είχαμε και περισσότερη επιτυχία παίζοντας και αντιμετωπίζοντας ζώνες.

Στην τελική, οι Αμερικάνοι που μέχρι το κολλέγιο δεν παίζουν ζώνη και ο Ντούντα που έχοντας την γενική επιστασία όλων των μικρών Εθνικών της Σερβίας αλλά και των πρωταθλημάτων απαγόρευσε στους μικρούς την ζώνη, κάτι παραπάνω ξέρουν.

Νομίζω οτι δεν είναι έτσι ακριβώς. Η βασική αρχή της αντιμετώπισης των ζωνών είναι οτι ψάχνω να βρω τον ελευθερο παίκτη που μου αφήνει η ζώνη (με υπερφορτώσεις κτλ.). Και η βασική αρχή αντιμετώπισης του m2m είναι οτι προσπαθώ εγώ να φτιάξω ελευθερο παίκτη (με πικ εν ρολ κτλ). Άλλωστε στη ζώνη τα σκριν δεν παίζουν τον ίδιο ρόλο μ αυτό στο m2m

Δεν είναι έτσι. Η ζώνη δεν επιδιώκει να σου αφήσει ελευθερο παίκτη. Επιδιώκει να επιλέγει ποιους χώρους θα σου αφήσει "ελεύθερους". Για αυτό και η πρώτη δράση απέναντι στη ζώνη, είναι το στήσιμο στα κενά της.Αλλά η ζώνη κινείται, εκτός κι αν την παίζουν 5 καρέκλες.
Το πως θα την σπάσεις είναι θέμα βασικών και αρχών αντιμετώπισης man to man.
H κυκλοφορία της μπάλας. Η υπερφότωση που ανέφερες είναι κατεξοχήν αρχή αντιμετώπισης man to man. H κίνηση στην αδύνατη πλευρά. Το σκριν οπουδήποτε κι αν γίνει, επίσης.Το pull up/spot up στο κενό της ζώνης κοκ.
Ολα μα όλα βασίζονται στα βασικά και στις αρχές αντιμετώπισης man to man.
Η τεράστια αχίλλειος πτέρνα μιας οποιαδήποτε straight ζώνης, είναι ότι ο αντίπαλος μπορεί πολύ εύκολα, χωρίς καν σκριν, να δημιουργήσει όποιο miss match επιθυμεί και είναι περισσότερο ευάλωτες στην καλή και γρήγορη κυκλοφορία και κίνηση.
Για αυτό και δημιουργήθηκαν οι match up εκδοχές ζωνών, που εμπεριέχουν πολλά στοιχεία man to man, με κυριότερο ότι ο αμυνόμενος σε πλείστες περιπτώσεις θα ακολουθήσει τα κοψίματα του καλού επιτιθέμενου και θα περιστραφεί όλη η διάταξη.

Όσον αφορά το θέμα άμυνα-τακτική νομίζω συμφωνούμε. Απλά ίσως να μην ήμουν σαφής. Όταν λέω τακτική αναφέρομαι στο επιθετικό κομμάτι και όταν λέω άμυνα εννοώ αποκλειστικά m2m. Εννοείται οτι είναι εγκληματικό να βάζεις πιτσιρίκια να παίζουν ζώνη. Τώρα γιατί δεν τα πάμε καλά απέναντι σε ζώνες είναι όντως μια πραγματικότητα. Η αν θες ένα κόστος το οποίο μαλλον επιλέξαμε (οι ντόπιοι "σοφόι" του αθλήματος) να πληρώσουμε. Το οποίο όμως μια στις τόσες (αν μπουν τα σουτ) μπορεί να γίνει και ευλογία.

Όσον αφορά το θέμα αντιμετώπιση της ζώνης να με συχγωράς αλλά θε επιμείνω στη θέση μου. :-P Oτι δηλαδή η υπερφόρτωση είναι μια πολύ κοινη τακτική απέναντι σε οποιδήποτε ζώνη (κινητή, ακίνητη και αυτοκίνητη που λέει κι ο Ντουντα) ακόμα και match up. Και τα play με σκριν, τα miss match κτλ είναι τρόποι αντιμετώπισης του m2m και δεν έχουν πολύ σχέση με τις υπερφορτώσεις. Και σταματώ εδώ για να μη σας κουράζω άλλο

Last edited by SuperDrunk at 9/2/2013 8:13:35 PM

Να κουράσεις? Τουλάχιστον για μένα είναι χαρά τα γραπτά σου και των άλλων παιδιών πάνω στο θέμα.
Μπασκετοκουβέντα με περιεχόμενο, πρώτα μπήκα να δω αν έχει γράψει κάποιος εδώ και μετά θα φτιάξω την ομάδα για τα play offs ;)

Μάλλον συμφωνούμε, διαφωνώντας
Οντως τα σκριν, ειδικά στην αρχή της επίθεσης απέναντι σε ζώνη, είναι ανούσια και δεν τα βλέπουμε με την ίδια συχνότητα, ούτε επιτυχία. Εκεί που διαφωνούμε είναι στην υπερφόρτωση, σε σχέση με το man to man. Αλλά ουσιαστικά κάθε επιθετκό σύστημα που αντιμετωπίζει man to man στηρίζεται στην αρχή της υπερφόρτωσης δυνατής ή αδύνατης πλευράς. Είτε παίζει πλάγιο/κορυφής pnr, είτε τριγωνική, είτε flex κτλ

Ωραία κουβέντα παιδιά και με πολύ ενδιαφέρον!

Λυπάμαι που δεν μπορώ να συνεισφέρω καθόλου αλλά έχω μαύρα μεσάνυχτα από μπάσκετ. Διαβάζω πάντως τα post και τα βρίσκω ιδιαίτερα διδακτικά.

Η εμπειρία μου όπως από το ποδόσφαιρο μου έδειξε απίστευτα κακές νοοτροπίες (σωματείων, προπονητών, γονέων,.....). Εάν το θεωρείται ενδιαφέρον σχολιάστε λίγο παραπάνω την κατάσταση στις υποδομές του μπάσκετ.

Οι υποδομές κι αν είναι τεράστια κουβέντα ;)
Η τεράστια τρύπα του συνόλου του ελληνικού αθλητισμού, είναι οι κακές νοοτροπίες, όλων των εμπλεκομένων μερών, που αναφέρεις.
Σε επίπεδο εγκαταστάσεων και υλικοτεχνικής υποδομής, το μπάσκετ είναι πάνω από τον μέσο όρο, σε σχέση με άλλα αθλήματα.
Το προσωπικό είναι πιο εξειδικευμένο και άρτιο επιστημονικά, σε σχέση με 15-20 χρόνια πριν.
Εκεί που γίνεται το έλα να δεις, είναι στα σωματεία της βάσης και στον σχολικό αθλητισμό. Εκεί βγαίνουν όλα τα κακά της φυλής μας στην επιφάνεια.
Σωματειακές ίντριγκες για πενταροδεκάρες από την ομοσπονδία, βρισίδια για να παίξει το παιδί μας και να πατήσουμε σαν σκουλήκι το παιδί του διπλανού μας που παίζει στην ίδια θέση, προπονητές που δεν έχουν σχέση με την παιδαγωγική, πριν απ'όλα.
Βέβαια τα παιδιά που θα προχωρήσουν και το αξίζουν(γιατί και σε αυτές τις επιλογές γίνεται μεγάλο πανηγύρι) στο επόμενο επίπεδο, έχουν πλέον να επιλέξουν από μια γκάμα αρκετών καλών εώς εξαιρετικών προγραμμάτων. Εκεί έχουμε κάνει τα τεράστια βήματα τα τελευταία χρόνια.
Η ευτυχής συγκυρία, με την επιτυχία των μωρών του Ντούντα, σε συνάρτηση και με την μεταστροφή του ΠΑΟ σε μικρούς με ρόλο στην ομάδα, αν συνεχιστεί, θα επιφέρει σημαντικότατες και ευεργετικές επιδράσεις σε όλη την πυραμίδα που λέγεται ελληνικό μπάσκετ.

Εσύ δίνεις τα φώτα σου στο αλκοόλ. Καμιά Diablo, Bud κτλ ξέρεις εσύ :). Εκτός και αν πηγαίνεις στα πιο βαριά Glenfiddich, jack κτλ. :)

τα βασικά του μπάσκετ επισήμως είναι το σουτ, η τρίπλα, και η πάσα δλδ τα πράγματα που μπορείς να κάνεις όταν έχεις την μπάλα. μπασκεμπολίστα δεν σε κάνει η άμυνα.

τώρα στο τι παίκτη θες σαν κόουτς στο σχεδιασμό της ομάδας είναι άλλο θέμα.

σχετικά με τις υποδομές απλά σκέψου τι επιτυχίες έχουμε σε εθνικό επίπεδο στο μπάσκετ σε όλες τις κατηγορίες ηλικιών. γίνεται αξιόλογη δουλειά εδώ και 20-30 χρόνια σε όλα τα μέρη της χώρας. έχουμε εξαιρετικό επίπεδο. σχετικά με κακές νοοτροπίες, έναν ταλαντούχο παίκτη δεν τον σταματάει εύκολα κάτι.

τα βασικά του μπάσκετ επισήμως είναι το σουτ, η τρίπλα, και η πάσα δλδ τα πράγματα που μπορείς να κάνεις όταν έχεις την μπάλα. μπασκεμπολίστα δεν σε κάνει η άμυνα.

Δηλαδή τα βασικά είναι κάποια από τα στοιχεία της επίθεσης και μόνο Στέλιο?
Η προσωπική άμυνα και το ριμπάουντ(κάποιοι τα έχουν σαν ένα, αλλά έχουν διαφορετική φιλοσοφία τεχνικά)πχ, δεν είναι βασικά?
Μπορείς να μου προσδιορίσεις το "επισήμως"?