Ο σεβάσμιος πελάγιος, παπαδοπαίδι από τον ταϋγετο, με παππού αντάρτη
Από την μπασκετομάνα Θεσσαλονίκη περάσαμε στον μπασκετομάνο Ταύγετο !
Ο ψυχισμός αυτού του παιδιού (καθώς και του αντάρτη παππού του) αποτυπώνεται γλαφυρά στο παρακάτω δημώδες άσμα
Ο Όλυμπος κι ο Κίσσαβος, τα δυο βουνά μαλώνουν,
το ποιο να ρίξει την βροχή, το ποιο να ρίξει χιόνι.
Ο Κίσσαβος ρίχνει βροχή κι ο Όλυμπος το χιόνι.
Γυρίζει τότ' ο Όλυμπος και λέει του Κισσάβου.
"Μη με μαλώνεις, Κίσαβε, βρε τουρκοπατημένε,
που σε πατάει η Κονιαριά κι οι Λαρσινοί αγάδες.
Εγώ είμ' ο γέρος Όλυμπος στον κόσμο ξακουσμένος,
έχω σαράντα δυο κορφές κι εξήντα δυο βρυσούλες,
κάθε κορφή και φλάμπουρο κάθε κλαδί και κλέφτης.
Κι όταν το παίρν' η άνοιξη κι ανοίγουν τα κλαδάκια,
γεμίζουν τα βουνά κλεφτιά και τα λαγκάδια σκλάβους.
Έχω και το χρυσόν αϊτό, το χρυσοπλουμισμένο,
πάνω στην πέτρα κάθεται και με τον ήλιο λέγει:
-"Ήλιε μ', δεν κρους τ' από ταχύ, μόν' κρους το μεσημέρι,
να ζεσταθούν τα νύχια μου, τα νυχοπόδαρά μου;".
Τα ονόματα των βουνών μην σας μπερδεύουν παρακαλώ,...θα μπορούσε κάλλιστα να έλεγε το τραγούδι Ταύγετος.
Δεν ξέρω για ποιον λόγο νιώθω τόσο βαθιά συγκινημένος. Ίσως η ορεσείβια καταγωγή μου ,...τα ποιήματα του Κρυστάλη (Κρουστάλη για τους Ηπειρώτες) , η φτωχή αλλά τίμια ιστορία του βουνίσιου παλληκαρά πελάγιου.
Ας τον προσέξουμε αυτόν τον Έλληνα παρακαλώ. Για το κατσικίσιο γάλα του θα φροντίσω εγώ καθώς και για την γκλίτσα
Ο Marinάκης χτυπάει πάντα δυο φορές