BuzzerBeater Forums

ΕΠΕΣΑΝ ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΑΦΩΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ Ή ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΜΑΣ, ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ, ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΙ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΟΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ, ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ 2 ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΕΣ ΦΟΡΕΣ. Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, Η ΠΙΚΡΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΗΦΕΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΥΠΩΘΕΙ Σ΄ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΡΑΔΕΣ. Η ΕΥΘΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΡΥΦΤΕΙ ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΚΡΥΦΤΗΚΕ ΠΟΤΕ. ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟ ΕΔΩΣΕ Ο ΙΔΙΟΣ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΛΙΒΕΡΗΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ.

" ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ. ΔΕΝ ΠΡΕΠΟΥΝ ΔΑΚΡΙΑ ΓΙ ΆΥΤΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ. ΠΙΣΤΥΩ ΣΕ ΣΑΣ.
ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΓΙΝΑΝ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΣΟΦΟΤΕΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ. ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΟ...."

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ 2 ΜΟΝΟΜΑΧΟΥΣ ΤΟΥ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΤΕΛΙΚΟΥ.
ΚΑΛΗ ΕΠΑΝΟΔΟ ΣΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΣΤΗ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ.

καλημερα
ευχαριστω μανου για την στηριξη
αλλα γιατι πεφτεις στην παγιδα του ακατανομαστου ρεεεεεεε?
αστον να κελαιδαει!!
εμεις θα κανουμε οπως παντα αυτο που πρεπει!

Τέλος σεζόν για την ομάδα μου και όπως κάθε φορά θα κάνω την αποτίμηση της χρονιάς. Ο πρόεδρος αφού ήπιε τα τσιπουράκια του αυτή τη βροχερή Κυριακή στον όμορφο Βόλο είναι εδώ να αναλύσει τη σεζόν. Όχι, τα τσίπουρα δεν ήταν παρηγοριάς. Ήταν γιορτή γιατί μόνο ως γιορτή έμεινε αυτό το πρώτο πέρασμα της ομάδας στην Α1. Δε μπορεί να θεωρηθεί αποτυχία ο προορισμός αυτού του ταξιδιού!!!

Μετά από τέσσερεις συνεχόμενες ανόδους η ομάδα βρέθηκε στην Α1. Απρόσμενα. Ξαφνικά. Χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Αποφάσισα πως δεν πρέπει να αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη. Παρά τη σκέψη πως η ομάδα δεν είχε καμία προοπτική να ανταγωνιστεί τα μεγαθήρια που θα συναντούσε καθώς της έλειπε το γήπεδο, συνεπώς τα έσοδα, συνεπώς το βαθύ και ανταγωνιστικό ρόστερ… Η ιδέα και μόνο της Α1, της ελίτ του ελληνικού Buzzer, έθεσαν μια πρόκληση για μένα. Ήρθα αποφασισμένος να δώσω μάχες μέχρι το τέλος, χωρίς να χτυπάω συγκεκριμένα παιχνίδια και χωρίς ποτέ να παρατήσω ούτε ένα ματς επειδή θεώρησα την ομάδα μου κατώτερη.

Το ξεκίνημα της σεζόν ιδανικό. Δυνατή έδρα αλλά δύσκολες αποστολές εκτός αυτής. Η πρώτη θέση του ομίλου στις επτά πρώτες αγωνιστικές ήταν ότι καλύτερο έχει βιώσει ο σύλλογος. Και κάπου εκεί έρχεται το σημείο που καθόρισε την έκβαση της σεζόν. Στο εντός έδρας ματς με την ομάδα του Bilaris τραυματίζεται ο πύργος της ρακέτας μου για δύο εβδομάδες. Ακολουθεί η λύση της συνεργασίας καθώς τα έξοδα ήταν δυσβάσταχτα. Η συνέχεια; Βιαστική αντικατάσταση του σέντερ και μια σειρά από προσπάθειες να καλυφθεί το κενό που άφησε πίσω του. Δυστυχώς απέτυχα να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση. Αποκλεισμός από το κύπελλο και το 6-2 έγινε 6-11. Η ομάδα προσπάθησε να αντιδράσει και έκανε κάποιες νίκες μέχρι το τέλος. Μετά την τελευταία αγωνιστική βρέθηκε στην 7η θέση όπου θα συναντούσε την ομάδα του Ατσαλάκωτου με μειονέκτημα έδρας στους αγώνες παραμονής. Προσπάθεια έγινε αλλά ο αντίπαλος ήταν ανώτερος και στα δύο ματς και έτσι ήρθε ο υποβιβασμός.

Στο τέλος οι αριθμοί μιλούν. Επίθεση φωτιά – άμυνα χωνί. Δε μπορείς να πετύχεις πολλά χωρίς άμυνα. Αναπόφευκτο το αποτέλεσμα.

Δε μετανιώνω για την επιλογή μου να μπω στο τρυπάκι του ανταγωνισμού και να μην κοιτάξω το συμφέρον της ομάδας μου στοχεύοντας σε συγκεκριμένες αναμετρήσεις. Ήρθα εδώ για να παίξω είκοσι δύο ματς στα ίσια και ότι γίνει. Και τώρα να ξανάρχιζε η σεζόν 28, το ίδιο θα έκανα.

Κορυφαία στιγμή χωρίς αμφιβολία η νίκη εναντίον του πρωταθλητή. Πανηγυρίστηκε δεόντως λόγω της δύναμης του αντιπάλου και της χαμηλότερης διάθεσης στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

Χειρότερη στιγμή και πάλι χωρίς αμφιβολία το 0-9 μετά την 8η αγωνιστική. Απανωτές οι σφαλιάρες…

Αυτό ήταν λοιπόν. Από την επόμενη εβδομάδα θα δίνουμε τις μάχες μας στις αρένες της ΙΙ. Αφήνω όμως ανοιχτούς λογαριασμούς με την υπόσχεση πως μια μέρα θα επιστρέψω να τους κλείσουμε. Γι’ αυτό και το «αντίο» δεν ταιριάζει στη συγκεκριμένη περίσταση...

Εις το επανιδείν Α1…

Συμφωνώ απόλυτα ότι είναι λάθος και έγινε εις γνώσιν μου. Απλά και την παραμονή να κέρδιζα, του χρόνου δε θα είχα έσοδα, θα αναγκαζόμουν να αποδυναμώσω το ρόστερ ακόμη περισσότερο και να πέσω κατηγορία αμαχητί δίνοντας ότι περίσσευε σε γήπεδο. Κάτι τέτοιο θα το βαριόμουν αφόρητα. Ενώ στη ΙΙ, προφανώς και δε θα πρωταγωνιστώ, όμως θα μπορώ να κοντράρω ομάδες, να χτίζω πιο αργά αλλά σταθερά το γήπεδο, να δώσω επιτέλους και λίγη βάση στο κύπελλο, ίσως να προπονήσω και κανένα παιχτάκι και να προετοιμάσω σιγά σιγά το έδαφος για την επιστροφή. Τη φετινή σεζόν την είδα απλά σαν μια ευκαιρία να γνωρίσω το επίπεδο της Α1 επειδή έτυχε να βρεθώ εδώ. Ειλικρινά το χάρηκα αφάνταστα που έδωσα αυτά τα είκοσι δύο παιχνίδια...

Και επειδή έχω γράψει και τόσα ποστ και όλο το ξεχνάω, να ευχηθώ καλή επιτυχία στους δύο φιναλίστ και ας κερδίσει ο καλύτερος.

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ....

εμεις ουτε εχουμε να αποδειξουμε κατι , ουτε να υπερασπιστουμε τιποτα!
οποτε μπενουμε στην εβδομαδα με χαμογελο και ονειρα...
αντιθετα ο αντιπαλος εχει αγχος , και παιζει με την πλατη στον τοιχο
ωστε να υπερασπιστει το τροπαιο που ηδη κατεχει!!!


η εβδομαδα αλλιως μπορει να χαρακτηριστει
και ως η
ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ
Ή
ΔΙΑΒΟΛΟΒΔΟΜΑΔΑ

το Σαββατο ή την Κυριακη
θα ξερουμε που κατεληξε το τροπαιακι
στη Θεσσαλονικη ή στην Σπαρτη!


εμενα προς το παρον το λεω και το δηλωνω
στο παιχνιδι με ενδιαφερουν τα οικονομικα μου
και οχι δυστυχως η ιστεροφημια μου!

μολις θα στρωσα τα οικονομικα μου θα ασχοληθω και με την ιστεροφημια μου!