BuzzerBeater Forums

Jestem takiego samego zdania. Odwalasz ze swoim sztabem MEGA robotę. To musi kiedyś zaprocentować! Jestem za tym żebyś kontynuował swoją wizję!

Masz moje pełne poparcie!

Nie jestem tutaj działaczem i tajników gry nie znam za bardzo. Nie wiem w czym tkwi problem polskiej U21, bo w dorosłej kadrze sukcesów jest co nie miara.

Mogę tylko powiedzieć, że z Goozcem bardzo dobrze mi się współpracuje przy trenowaniu ewentualnych graczy pod U21. Otrzymałem szereg instrukcji i odpowiedzi na nurtujące mnie pytania. Wpisów o kadrze też jest całkiem sporo.

Według mnie Gooziec dobrze wykonuje swoje obowiązki, a klucz do problemu małosatysfakcjonujących wyników U21 leży gdzieś indziej. Może chodzi o zbyt małe zainteresowanie tą kadrą? Może największe rodzynki z draftu są od razu szykowane na dorosłą kadrę? Może coś z szablonami treningu jest nie tak? Nie wiem, ale życzę powodzenia w następnym sezonie:)

Wyciągniemy wnioski całym sztabem po sezonie, prawda panie trenerze?

Fakt, 2-3 turnieje z rzędu zakończone na miejscach 5-6 to może być przypadek, ale to już czwarty raz! Biorąc pod uwagę, w jakich okolicznościach przegrywaliśmy kolejne medale (S40 - Serbia, S41 - Australia, za mojej kadencji miałem pecha do Francji), to trochę zakrawa o klątwę - pozostaje ją tylko nazwać klątwą Borcziego czy innego Siwego

albo mamy podkoszowych albo obwód, jakos nie moze wszystko zgrać się razem

Na początku chciałem wszystkim podziękować za słowa wsparcia. Na prawdę dodają otuchy

Wracając do spotkania
Chile U21 97 - 99 Poland U21 (45446)

Wygrywamy ostatnie spotkanie na tych Mistrzostwach i plasujemy się ostatecznie na 6 miejscu (z takim samym bilansem jak Chile oraz Włochy). Na ten moment mogę powiedzieć, że na pewno nie jestem z niego zadowolony, ale na dokładniejszą analizę przyjdzie czas nieco później.

Samo spotkanie nie należało do najłatwiejszych o czym świadczy fakt, że do wyłonienia zwycięzcy potrzebna była dogrywka. Mecz nie rozpoczął się dla nas najlepiej. W pierwszej kwarcie nie wychodził nam atak, a w obronie odczuwaliśmy skutki poprzedniego meczu z Hiszpanią. Na całe szczęście w drugiej i trzeciej kwarcie udało nam się pozbierać i wyszliśmy na prowadzenie. Niestety w czwartej kwarcie po raz kolejny za faule zszedł nasz najlepszy podkoszowy obrońca i Chilijczycy nadrobili straty, a nawet mieli rzut na zwycięstwo. Chybili jednak i potrzebne było kolejne 5 minut. Ta z kolei stała pod znakiem obrony (albo słabej skuteczności w ataku - zależy jak na to spojrzeć). Ostatecznie Udało się ją wygrać 6-4 oraz całe spotkanie 99-97.

Myślę, że nasi strzelcy (Ciesielczuk i Prusakowski) całkiem solidnie wywiązali się ze swojej roli (skutecznoć w okolicy 50%).


Teraz przed nami dwa spotkania towarzyskie. W co najmniej jednym zagramy zawodnikami tuż spoza pierwszej kadry (ale którzy moim zdaniem zasłużyli na chociaż 1 występ w kadrze).
Powoli też zaczynam aktualizację bazy danych

Skok jakościowy zawodników jest i to jest fakt.
Wyników nie było z różnych powodów (więcej napiszę wkrótce). Troche brak szczęścia, troche brak skilla, różne problemy kadrowe, czasami nie właściwe decyzje personalne czy odnośnie taktyki.

Jesteśmy trzecią nacją, ale medali w kadrze młodzieżowej nie mamy już dłuższy czas (ostatni 14 sezonów temu), więc spójrz proszę na to w szerszym aspekcie.
Tutaj niestety nie wystarczy wydać kilkadziesiąt milionów na zawodników żeby kupić sobie trofea ;)

Sam liczyłem na więcej w tych dwóch sezonach, ale kadry mają to do siebie, że czasem jedna głupia porażka (czy jedna fartowna wygrana) może zadecydować o medalu lub jego braku.


Brak sukcesów oczywiście biorę na siebie. Nie bylem do końca w stanie wykorzystać potencjału jaki posiadałem.

Za nami Mistrzostwa Świata, a co za tym idzie dobiega końca moja pierwsza kadencja na stanowisku selekcjonera Kadry Młodzieżowej. Jeżeli miałbym ją ograniczyćdo jednego słowa, to chyba najbardziej pasuje - niedosyt. Obiektywnie patrząc wyniki jaki osiągnęliśmy (top6 na Mistrzostwach Europy i Mistrzostwach Świata) nie są złe, ale jednak do medalu brakło. Uważam, że był on realny i zdecydowały detale. Poniżej postaram się podzielić z Wami moimi wnioskami. Co było złe, co było dobre.

Mistrzostwa Europy
Pierwsze wrażenie jakie miałem po obejrzeniu rocznika, to bardzo dobrzy podkoszowi (dwóch z nich grało już sezon wcześniej w kadrze). Niestety w trakcie trwania sezonu okazało się, że jeden z nich przestał trenować i się rozwijać, doszły problemy z formą i z meczu na mecz tracił na znaczeniu. Na szczęście jego znalazł się godny następca i myślę, że nasza para podkoszowych mogła robić wrażenie.
Obwód z kolei mnie nie zachwycił głównie z powodu dziur. W zasadzie nie było obwodowca, który nie miałby jakieść dziury. Skille obwodowe były na bardzo dobrym poziomie, ale brakowało troche w skillach pobocznych. Jeżeli zawodnik miał jako takie ID, to miał słabe IS i na odwrót. Dobre ID szło w parze z niskim IS.

Taka mieszanka jednak okazała się gotowa do walki o medale. Był on bardzo blisko i w zasadzie zabrakło odrobiny szczęścia. Z Serbią (ówczesnym gospodarzem) przegraliśmy dopiero po trzeciej dogrywce (grając dodatkowo niższym nastawieniem). Dwa razy mieliśmy akcje na zwycięsto, ale niestety to Serbowie wykorzystali swoją drugą szanse. O ile przegrana z bardzo mocną Serbią była wkalkulowana (stąd decyzja o graniu w tamtym meczu TiE), o tyle pogrążyło nas CT w meczu z Litwą. Trzeba dodać, że dosyć zaskakujące, gdyż zagrane w trzecim meczu (na pięć) i które w praktyce Litwinom nic nie dawało (a wręcz eliminowało ich z walki o dobry wynik), ale które ostatecznie pozbawiło nas medalu.

Kadra z całą pewnością zasługiwała na medal. Pokonaliśmy bardzo mocnych Hiszpanów oraz Niemców. Ulegliśmy minimalnie Serbom i w zasadzie tylko ułańska fantzja Litwinów pokrzyżowała nam szyki. Koniec końcem należalo zadowolić się trzecim miejscem (o 1 mały punkt wyprzedziliśmy Niemców) i walką w barażach do Mistrzostwa Świata.

Myślę, że w tym sezonie jedyny błąd jaki popełniłem to mecz z Litwą. Nie do końca uwierzyłem w ich CT oraz może nie najlepiej dobrałem taktyke (dodatkowo zostaliśmy trafieni GDP przez grających va banque rywali).
Mecz z Serbią nie uważam, że rozegrałem źle. Na pewno gdybym wiedział, że wygrana jest możliwa (wówczas nie byłem gotowy "umierać" za tą wygraną), to dałbym normala i być może cieszylibyśmy się z medalu (o ile strata enta nie spowodowałaby przegranej w meczu z Niemcami)