Σήμερα έγινε μποτ κι έφυγε και τυπικά από το παιχνίδι ο ένας και μοναδικός sarithin! 
Με πολυεπίπεδη συνεισφορά στο παιχνίδι και την κοινότητα, υπήρξε δάσκαλος πολλών από εμάς και πρωτοπόρος της μαθηματικής έρευνας και ανάλυσης του παιχνιδιού προς όφελος των Ελλήνων μάνατζερς.
Καλή συνέχεια ΦΙΛΕ Νεκτάριε!
Με ενάμιση μήνα καθυστέρηση το πήρα χαμπάρι και είναι από τις ειδήσεις που με στεναχωρούν. Έχω πάρα μα πάρα πολύ καιρό να μιλήσω μαζί του (2 χρόνια νομίζω αν θυμάμαι καλά), χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν τον σκεφτεί όλο αυτό το διάστημα. Την Δευτέρα που μας πέρασε βγήκα σε άδεια για μια εβδομάδα και έκατσα να φτιάξω ένα εξελάκι για το ευρωμπάσκετ (για να παίξω στοίχημα βασικά) και είναι η πιο πρόσφατη φορά που τον σκεφτόμουν.
Όσα περιγράφεις πιο πάνω τα έχω νιώσει και γνωρίσει 100%. Είμαι από τους πιο τυχερούς και κατόρθωσα να γευτώ και ένα πρωτάθλημα που κακά τα ψέματα αν δεν είχα γνωρίσει Νεκτάριο και Γιώργο Μαμουδιάρη δεν θα τα είχα καταφέρει λογικά (βασικά ακόμα και στο να φτάσω στην Α1) και μπόρεσα και να νιώσω τη χαρά της νίκης - επιτυχίας που περιλαμβάνει την αίσθηση την αίσθηση της επίτευξης ενός δύσκολου στόχου που με εμένα ελκεί σαν συνθήκη. Και εκείνο το πρωτάθλημα του το είχα πει εξάλλου πως ήταν μια ευχάριστη για εμένα κατάληξη σε ένα ταξίδι για την ομάδα μου στο οποίο ήταν δίπλα μου και δικαιολογημένα νιώθω πως είχε και τεράστιο μερίδιο.
Αλλά και σαν άτομο όσο τον γνώρισα τηλεφωνικά, θα έχω να θυμάμαι την ηρεμία στη σκέψη του που μου την περνούσε κι ας μην τον έβλεπα. Με άκουγε χωρίς να με διακόπτει και μετά με ρωτούσε λες και ήθελε να πιστέψω ότι την λύση την έβρισκα εγώ κάποιες φορές στο πρόβλημά μου.
Να του δώσεις τα χαιρετίσματά μου, να του πεις ότι τον θυμάμαι πολύ ευχάριστα και πως εύχομαι να ξαναγυρίσει στο μπάζερ αλλά και να τον ξανακούσω!