Πέρασαν 13 χρόνια...
Το ημερολόγιο έγραφε 9/2/1998. Κανείς δεν περίμενε ότι η χαραυγή εκείνης της ημέρας θα έφερνε στην ασπρόμαυρη οικογένεια μια τέτοια ανείπωτη θλίψη. Σαν βόμβα έσκασε η είδηση: «Ο Παναγιώτης Kατσούρης σκοτώθηκε σε τροχαίο ενώ γύριζε στο σπίτι μετά από αγώνα 5χ5 που έπαιξε με φίλους του»…
Στη γέφυρα της Θέρμης ο χάρος είχε στήσει παγανιά και πήρε τη ζωή του είκοσι ενός χρόνων νεαρού παίκτη της ομάδας μας. Δεν μπόρεσε να ελέγξει το αυτοκίνητό του όταν επιχείρησε στροφή, με μεγάλη ταχύτητα, ενώ κατευθυνόταν προς τη Θεσσαλονίκη, στην περιοχή αεροδρομίου. Το αυτοκίνητο διαλύθηκε στην κυριολεξία, πάνω στο προστατευτικό στηθαίο μιας γέφυρας και ο Παναγιώτης έφυγε από τη ζωή…
Το "Pόβερ" κάμπριο, μετά τη σφοδρή πρόσκρουση σχεδόν διαλύθηκε. Ο θάνατος ήρθε ακαριαία. Η σωματική κούραση και η υπερβολική ταχύτητα είχαν πλέξει ένα απίστευτο σενάριο συνομωσίας σε βάρος του νεαρού με αποτέλεσμα να κοπεί τόσο άδοξα το νήμα της ζωής του.
Κάποιοι οδηγοί διερχόμενων αυτοκίνητων που εκείνη την ώρα κινούνταν σε αυτό το κομμάτι του δρόμου, έσπευσαν σε βοήθειά του, αλλά δυστυχώς ήταν αργά. Το ασθενοφόρο δεν μπόρεσε να δώσει την παραμικρή βοήθεια , γιατί ο Παναγιώτης είχε ήδη αφήσει την τελευταία του πνοή. Στο νοσοκομείο AXEΠA όπου μεταφέρθηκε η σωρός του, απλά επιβεβαιώθηκε ο θάνατός του.
Ειδοποιήθηκαν οι δικοί του, οι συμπαίκτες του, ο προπονητής και η μονάδα στην οποία υπηρετούσε τη θητεία του. Όλοι βουτηγμένοι στη θλίψη δεν πίστευαν ότι συνέβη αυτό το τρομερό περιστατικό.
H σωρός του Kατσούρη εκτέθηκε σε προσκύνημα στο Kοιμητήριο Aναστάσεως στη Θεσσαλονίκη. Εκατοντάδες κόσμος πήγε να ανάψει ένα κερί και να αφήσει λίγα λουλούδια στο κλειστό φέρετρο . Το χαμογελαστό παιδί, το πειραχτήρι της ομάδας δεν θα σκορπούσε ξανά απλόχερα το γέλιο. Είχε πια μετακομίσει για πάντα στη γειτονιά των Αγγέλων!!!
Η τελευταία επίγεια κατοικία του ήταν το 3ο Nεκροταφείο της Nίκαιας. Οι αγαπημένοι φίλοι του και συμπαίκτες στον ΠAΟK αλλά και την Eθνική Eλπίδων, οι συγγενείς του καθώς και πλήθος κόσμου τον συνόδευσαν στο τελευταίο ταξίδι.
Tη σωρό του, καλυμμένη με την ελληνική σημαία (υπηρετούσε τη θητεία του στα Γιαννιτσά ο Παναγιώτης) και το λάβαρο του ΠAΟK, την κράτησαν μέχρι την τελευταία κατοικία ο Mιχόπουλος, ο Τασόπουλος, ο Φρατζέσκος, ο Kαπετανόπουλος, ο Σπύρος Mαραγκός και άλλοι συμπαίκτες του στον ΠAΟK.
Ο κόσμος του ΠΑΟΚ δεν ξέχασε ποτέ τον Παναγιώτη. Η προτομή του που στήθηκε στην Τούμπα θυμίζει σε όλους την ξεχωριστή θέση που έχει στις καρδιές μας και κάθε χρόνο γίνονται -και θα γίνονται για πάντα- εκδηλώσεις μνήμης.