Tak więc emocje związane z meczem i lekka euforia opadły więc czas podsumować ten mecz.
Zacznę od tego, że graliśmy z największym faworytem wygrania Pucharu Pocieszenia w tym sezonie. Niemcy pokonali wszystkich w fazie wstępnej a potem gładko poradzili sobie z Hiszpanami. Do tego zajmują 11 miejsce w rankingu. Zawodników oczywiście też mieli bardzo fajnych zresztą pokazywałem kilku przed meczem. Tak, że było wiadomo, że ten mecz ciężko będzie wygrać. Forma u nas też nie powalała, po raz kolejny zawiódł Talarek. Fortuna też nie była łaskawa dla Moritza i Perki czyli bohaterów ostatniego meczu z Urugwajem, dlatego obaj nawet nie złapali się do 12 meczowej. Nie wiem jakim cudem ale z jak z nieba spadł nam Jurek Wiśniewski, on i jego sprawna forma były nieocenione w tym meczu. Mimo iż mieliśmy JW to drugiego podkoszowego który by nie odpowiadał to nie znalazłem, szukałem, szperałem, patrzyłem po bazach, nawet do Vinniego napisałem aby mi jednego z C z u21 pokazał ale doszedłem do wniosku, że exp jest równie ważny więc młodzież musi jeszcze potrenować.
Przed meczem czy to na czacie czy na forum od różnych managerów czytalem rożne pomysły na mecz z Niemcami. Od bardzo przebiegłych czyli umówienie sie na TiE i walnięcie CT(co mimo wolnie i tak sie stalo:D) jak i bardziej wyrafinowanych czyli trafienie z walnąć ich z orła i szukać szczęścia w ataku. Wiara, że któraś z taktyk okaże się dla nas szczęśliwa była znikoma. Osobiście bardzo chciałem wygrać z Niemcami bo nie kryje, że ten naród nie jest zbytnio lubiany przeze mnie. Nie chodzi ogolnie o dawne dzieje tylko o stosunek tego narodu do naszego. Ale to nie ważne.
Miałem swoje dwie koncepcje na ten mecz. Pierwszą było trafienie z defem i danie normala. Podejżewałem, że Niemcy sa bardzo pewni siebie i przy grze w swojej hali dadzą TiE. Bałem się jednak, że to może nie wystarczyć. Drugą opcją było danie strefy MtM i zaptakować ich na śmierć. Przy pierwszej taktyce to wiadomo, jakbyśmy przegrali to były by pretensje dlaczego nie dalem CT, bo po co nam w sparingach potrzebny entuzjazm. Przy drugiej taktyce wiadomo, przegralibyśmy to w sumie nic by sie wiekszego nie stalo, zrobilo sie wszystko aby wygrać ale przy zwycięstwie to trudno o dalsza wyrównaną walkę w następnej rundzie. Właśnie teraz tak mamy, że pole manewru z Chorwatami mamy mniejsze.
Pewniaków miałem kilku przez meczem, byli to: Swiatczak, Wisnia i Weszka. Reszte trudno było wybrać a szczególnie obstawić pozycję PFa. Co do SFa też się wahałem bo nie wiedziałem jaką taktyką w ataku zagrać.
Po rozmowie z Leszkiem i kozlikiem doszedłem do wniosku, że pchanie się motionem(bo taki był mój pierwszy pomysł aby zagrać) jest strzałem w kolano już na początku. Głównym powodem tego jest to, że praktycznie każdy naszą taktykę czytał i dawał strefe 3-2. Poza tym motion nie zdał egzaminu w kilku meczach ale pewnie jeszcze do tej taktyki powrócę. Postanowiłem wtedy ze zagramy Princem(bo to najwolniejsza taktyka jaka istnieje a my szybko grać nie mogliśmy) i Skrobański bedzie szalal na SFie. Potem jednak po dalszej burzy mózgów z kozlikiem, że można spokojnie zaatakować spod kosza. Postawoniłem wiec zaatakować LP i wykorzystać wysoki IS Napierskiego. Potem jeszcze kilka razy zmienialem i dosc późno poszedłem spac, tak ze podczas meczu sam nie pamietalem co ustawilem w końcu;] ale wybrałem dobrze.
Co do obstawy pozycji SG, PG, C, PF chyba nikt nie ma wątpliwości ale co do SFów ktoś może się nie zgodzić.
Dlaczego nie zagrał Klaczynski? Odpowiedz jest prosta, jest gorszy od Zygmuntowskiego. Gorsze RB, PS, obrony takie same ale i exp jest gorszy a on jest bardzo ważny. Dlaczego zatem zagrał Skrobański? Ma lepsze OD a mi zależało na tym aby rezerwowy jak wchodził to nie osłabiał ekipy a ją wzmocnil na tyle aby nie straciła dużo punktów. Na Klaczyńskiego przyjdzie jeszcze czas.