Xρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά Νεκτάριε.
Γράφω για δύο λόγους. Ο πρώτος για να σε τιμήσω- ευχαριστήσω που ΄μοιράστηκες στο δημόσιο φόρουμ την έρευνά σου. Μερικά μπαλάκια για μια τέτοια εργασία είναι λίγα. Ο δεύτερος για να πω την βλακεία μου, και λέω βλακεία γιατί ούτε τις γνώσεις έχω ούτε και παρακολουθώ ΝΒΑ.
α) ο Γιαννάκος είναι 22 ετώντο σύνηθες είναι να ολοκληρώνει ένα παιδί τις σπυδές του σε κάποιο πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ και κατεβαίνει στα ντραφτ σε ηλικία 22 ετών και μετά από κάμα δυο σεζόν να είναι πολύ δυνατό όνομα. Ο Γιάννης ήδη το έχει πετύχει αυτό.
β) Ο Γιαννάκος έχει 2.11 ύψοςειλικρινά δεν μου έρχεται κανείς στο μυαλό με τέτοιο ύψος που να μπορούσε να παίξει και άσος! Το παιδί αυτό έχει μια μοναδικότητα που την Γη να γυρίσεις ανάποδα πιθανότατα να μην την συναντήσεις αλλού.
γ) υστερεί στο σουττα 3 βασικά στο μπάσκετ είναι τα πράγματα που μπορεί να κάνει ο παίκτης όταν έχει την μπάλα στα χέρια του, δλδ σουτ, ντρόπλα, πάσα. Στα 2 είναι σούπερ, όχι όμως στο σουτ το οποίο είναι το σημαντικότερο όλων. Δεν είναι καθόλου εύκολο να το αποκτήσει όσο πρέπει για τοπ τοπ παίκτη. Έχει όμως τους τρόπους του να σκοράρει καλά, βασικά να σκοράρει με καλύτερα π.π. από τις μέσεις επιδόσεις των ομάδων.
δ) μπορεί το σουτ να σταθεί εμπόδιο ανυπέρβλητο στην καριέρα του?ακόμα κι αν δεν πετύχει βελτίωση που να τον κάνει αγνώριστο σε σχέση με σήμερα, υπάρχουν πολλοί παίκτες που μπήκαν στην λίστα με τους 50 καλύτερους χωρίς να έχουν διακριθεί στην καριέρα τους για το σουτ από μέση απόσταση. Απλ'α το είχαν όσο έπρεπε, για όσες προσπάθειες έπρεπε, με σωστή χημεία στις ομάδες τους.
Για παράδειγμα ο τεράστιος Julius Erving, ήταν καλός σκόρερ, είχε απίστευτη αντίληψη χώρου, ήξερε πάντα να παίρνει στο ξεμαρκάρισμα αυτό που έπρεπε, αλλά σουτέρ με την κλασική έννοια του όρου δεν ήταν με τίποτα.
Ο James Worthy, ήταν εσωτερικό ΣΦ που έτρεχε ταχύτατα στον αιφνιδιασμό. Έπαιρνε σουτάκια από τα 4-5 μέτρα, ευστοχούσε ικανοποιητικά και στην βραδυά του άψογα ίσως, αλλά συτέρ δεν ήταν.
Και ένα εντελώς ανάποδο παράδειγμα. Ο μέγιστος και αγαπημένος μου Larry Bird, που ήταν μεγάλος σουτέρ και μεγάλος clutch σουτέρ, είχε πολλές άστοχες βραδυές και σε μεγάλα ματς (κυρίως απέναντι σε Pistons και Lakers, που όμως ούτε στην ομάδα του στοίχισαν ούτε απαραίτητα και στην συνολική του εμφάνιση, ενώ υπήρχαν ματς που ο όγκος των σουτ μέσης απόστασης που έπαιρνε ήταν πολύ πιο μικρός από όσο θα φανταζόταν κανείς για έναν παίκτη με τέτοια φήμη για το σουτ του.
Το μεγάλο ατού του Γιάννη είναι ότι μπορεί να κάνει τα πάντα καλά. Κι αυτό τον κάνει μοναδικό ξεκάθαρα.
Αν βρεθεί στο μέλλον, ίσως με την λογική βελτίωση που περιμένει κανείς από έναν 22χρονο στο ΝΒΑ, σε ρόστερ με την σωστή χημεία που να υπάρχει και κάποιος μεγάλος σκόρερ δίπλα του να τραβάει και αγωνιστικά και ψυχολογικά φορτίο από πάνω του, ο ευσεβής πόθος μας του να τον δούμε να είναι ο κορυφαίος όλων ενδεχομένως να γίνει πραγματικότητα.
Υγεία να έχει το παλικάρι, να παραμείνει προσγειωμένο και αφοσοιωμένο στην βελτίωσή του και μην πάψει να το χαίρεται όπως το απολαμβάνει μέχρι σήμερα.
ε) οι Μπακς έχουν ρεκόρ 16-16 τώρα. Όσο παίζει ο Γιάννης είναι στο +135 πόντους, κάτι που δεν συνέβαινε τις προηγούμενες σεζόν του. Μοιάζει να κοντεύει η ώρα να κοιτάξουν τα συμπληρώσουν και τα υπόλοιπα κομμάτια του παζλ.
ΥΓ: είχα χρόνια να μπω στη σελίδα του ΝΒΑ και δεν γνώριζα το στατιστικό ΡΙΕ το οποίο είναι τα αρχικά του Player Impact Estimation και υπολογίζεται από τον τύπο
ΡΙΕ = (PTS + FGM + FTM - FGA - FTA + DREB + (.5 * OREB) + AST + STL + (.5 * BLK) - PF - TO) / (GmPTS + GmFGM + GmFTM - GmFGA - GmFTA + GmDREB + (.5 * GmOREB) + GmAST + GmSTL + (.5 * GmBLK) - GmPF - GmTO)
Πρόκειται βασικά για κλάσμα, αλλά δεν έχω καταλάβει τα εξής. Πρώτον, διαιρούμε με το άθροισμα και των δύο ομάδων ή μόνο της ομάδας του παίκτη? Και δε'υτερον, διαιρούμε με το τι έχει κάνει η ομάδα σε όλο το ματς ή μόνο την ώρα που αγωνίστηκε ο παίκτης που μετράμε