Παιδιά, από την εμπειρία μου τόσες σεζόν στο παιχνίδι λέει πως αυτοί οι αγώνες κρίνονται σπάνια στις τακτικές...Πχ η Κύπρος ότι και να κάνει δεν μπορεί να κερδίσει την Ιταλία. Ότι και να γίνει θα χάσουμε. Πιστεύω πως η ουσιαστική δουλειά γίνεται στην εξέλιξη των παικτών, και το πως δημιουργείς το μέλλον. Το τι έχουν οι άλλοι το ξέρεις. Το πως τα βάζεις με τα τέρατα είναι το θέμα. Πως πείθεις τον κόσμο πως αξίζει τον κόπο να βάλει τον ψηλό του σαν άσσο προκειμένου να πάρει την σωστή προπόνηση...Πως τον διατηρείς σε καλή αγ κατάσταση...Είναι πολλά...
Αυτό λοιπόν απαιτεί φοβερή εργατικότητα και ψυχικές αντοχές. Ομολογώ πως πίεσα τρομερά τον kajabbar όταν ανέλαβε. Στο παιχνίδι δεν έχω συναντήσει άτομο που να άντεξε ανάλογη πίεση. Ναι στις αρχές δεν ήξερε που παν τα 4 του, και ακόμα και φέτος έκανε τακτικά λάθη ενδεχομένως και τραγικά. (πχ οι ζώνες σε μερικούς αγώνες). Ο άνθρωπος όμως δουλεύει και είναι σφουγγάρι...Ανάλογη (αλλά λιγότερη πίεση) δέκτηκε ο Λύγκας. Δεν ήταν άτομο που γνώριζα όταν βγήκε, και η καχυποψία μου ήταν ανάλογη. Με πρωτοβουλία του Γιάννη όμως, τα 2 παιδιά αποφάσισαν να κινηθούν σε κοινούς δρόμους, ξοδεύοντας άπειρο προσωπικό χρόνο, αγνοώντας την δική μου σκληρή κριτική (καλοπροαίρετη πάντα όμως). Και οι 2 δέκτικαν μερικές δικές μου υποδείξεις, οπότε θα δεκτώ στο μέλλον και γω το δικό μου μερίδιο ευθύνης....
Για να κλείνω, έχουμε να κάνουμε με 2 παιδιά πολύ δεκτικά στο να μάθουν, εργατικότατα, που δεν φοβούνται το γενικό κράξιμο όμως η μεγαλύτερη μερίδα των εμπείρων μάνατζερ στο παιχνίδι, και που έχουν 1 σχέδιο (επιτέλους) για το μέλλον.
Όσον αφορά το άτομο μου (και εκφράζω μια καθαρά προσωπική άποψη), όσο τους βλέπω να δουλεύουν όσο δουλεύουν τώρα, παρόλες τις όποιες τακτικές τους αδυναμίες, για όσο μετράει, η δική μου υποστήριξη είναι δεδομένη.