Πίσω στην σεζόν 44, δύο μόλις χρονιές μετά την ίδρυση του συλλόγου, η ομάδα επιλέγει στο νούμερο 12 τον 18χρονο Χασίδη
(46709175). Ο νεαρός MVP είχε όλα τα φόντα να φτάσει ψηλά. Από την πρώτη μέρα δουλεύει σκληρά, βελτιώνει το κορμί του και τις ικανότητές του και φτάνει να γίνει ένας πρωτοκλασάτος παίχτης για την εποχή.
Τις πρώτες χρονιές, συμπαίχτης με θρύλους της ομάδας όπως ο Κωστής Κορωναίος και ο Σταθάρας Πασσάς, γεμίζει εμπειρίες και εξελίσεται γρήγορα. Μόλις τη σεζόν 49, με τους Ανεμογιάννη και Μητροπάνο, σε ένα φανταστικό παιχνίδι
(110566620) για το Κύπελλο, πετυχαίνουν τη μεγαλύτερη νίκη του συλλόγου εκείνη την περίοδο κόντρα στον Xeftilaikos
(142720).
Αμέσως κιόλας την επόμενη σεζόν, διανύουν την καλύτερη μέχρι σήμερα πορεία στον θεσμό. Αποκλείουν τον μεγάλο θρύλο του ελληνικού Buzzer, Thrylos
(89014), σε ένα αξέχαστο παιχνίδι
(111805188)και φτάνουν στους 16.
Το όνειρο της Γιαγιά δεν αργεί. Μετά από 5 σεζόν στον θρυλικό ΙΙ.3 μαζί με ομάδες όπως ο Kolosseus
(143717) και ο Souseikos
(143660), η τριπλέτα των LuNey, τη σεζόν 57, φέρνει την κατάκτηση του πρωταθλήματος και την άνοδο στην Α1. Το τιμόνι της ομάδας περνάει πλέον στα χέρια του, όταν ο αρχηγός Κοσμάς Μητροπάνος, αποχωρεί από τον σύλλογο. Η ευθύνη είναι μεγάλη, καθώς ο στόχος δεν είναι η επιβίωση στην μεγάλη κατηγορία, αλλά ο πρωταθλητισμός.
Με τον Μπόμπο να έχει το ελεύθερο να ενισχύσει την ομάδα και τον Χασίδη να βρίσκεται σε ηγετικό ρόλο, η ομάδα διανύει τρία πετυχημένα χρόνια στην μεγάλη κατηγορία. Με παρουσία και τις τρεις σεζόν στα play-off απέναντι στα μεγαθήρια των BUCKS B.C
(145933) και Supernova
(89417) η ομάδα κάνει αισθητή παρουσία.
Δυστυχώς, στην τέταρτη μόλις σεζόν, ο σύλλογος αντιμετωπίζοντας αρκετά οικονομικά αλλά και εσωτερικά προβλήματα, γνωρίζει την ήττα στο τρίτο παιχνίδι για την παραμονή απέναντι στον Olympiacos B.C
(27780) και υποβιβάζεται.
Η ομάδα μπαίνει σε πλάνο αναδόμησης και οικονομικής ευημερίας. Πράγματα αλλάζουν. Πρόσωπα έρχονται και φεύγουν. Ο Χασίδης όμως είναι σταθερά παρόν. Έχοντας παραχωρήσει τη θέση του ηγέτη στον νεαρό Τσελέκη, παρακολουθεί με δευτερεύοντα ρόλο την πορεία του συλλόγου. Την περασμένη σεζόν συναντίεται και πάλι με τον Κοσμά και οι δύο συμπαίχτες θυμίζουν ξανά στους φίλους της ομάδα λίγο από τις παλιές εποχές. Το κλειστό ζει και πάλι μεγάλες στιγμές με την ομάδα να κατακτά το πρωτάθλημα και την άνοδο στην Δεύτερη Κατηγορία.
«Η σεζόν 66 δεν θα ξεχαστεί εύκολα», αναφέρει στο ημίχρονο του τελευταίου αγώνα ο αρχηγός Τσελέκης.
«Δύο θρύλοι του συλλόγου και του αθλήματος αποχωρούν από τα παρκέ. Στην πρεμιέρα είχαμε την τιμή να δούμε τη φανέλα του Κοσμά δίπλα σε αυτή του Κωστή και σήμερα έχουμε αυτή τη φιέστα για τον Γιάννη».Το ιδανικότερο τέλος για έναν μεγάλο παίχτη επιφυλασσόταν την εβδόμη δωδεκάτου το 2024. Το τελευταίο παιχνίδι μιας επιτυχημένης σεζόν στο Cartoons Arena, απέναντι σε έναν αντάξιο αντίπαλο και φίλο όπως ο Kolosseus. Με τον Χασίδη στην πεντάδα να πραγματοποιεί μία ρετρό εμφάνιση, η ομάδα πετυχαίνει την νίκη και κλίνει ιδανικά την επιστροφή της στη Δεύτερη Κατηγορία.
Μετά από 22 χρόνια στον σύλλογο, ο μακροβιότερος, έχοντας πετύχει πράγματα που δύσκολα θα πετύχει κάποιος άλλος, αποχαιρετά μέσα σε επευφημίες και συνθήματα το κοινό των LuNey. Η Γιαγιά, ο θείος Έλμερ και οι υπόλοιποι είναι παρόν για να τιμήσουν τον πρώτο σε συμμετοχές, πόντους και ασίστ.
«Δεν θα σταθώ σε νούμερα και γεγονότα. Κοιτάξτε γύρω σας. Αυτό είναι οι Λούνεϊ. Ο κόσμος και η αγάπη για το άθλημα. Το μπάσκετ και ο αθλητισμός δημιουργούν ανθρώπινες σχέσεις και φιλίες, δυνατές, που κρατάνε για πάντα. Η επιτυχίες έρχονται και φεύγουν. Η οικογένεια όμως είναι πάντα δίπλα σου. Και οι Λούνεϊ είναι οικογένεια για εμένα».
Τελευταία επεξεργασία από bobos-re στις 13/12/2024 2:48:59 μμ