"Ο Αλέξανδρος με βοήθησε αρκετά
όσο ανέβαινα τις κατηγορίες"Βέβαια πριν από αυτή την απόφαση η ομάδα προσπαθούσε να μάθει να... πετάει ευρισκόμενη μεταξύ II και III. Συγκεκριμένα στη σεζόν 24 και στον όμιλο III.5 στην κόκκινη πλευρά πάλευε για την πρωτιά με τους Supernova Elites και τον OLYMPIAKOS PIRAEUS LEGEND, ενώ o πρώτος τον ακολούθησε στον όμιλο II.4 στη συνέχεια. Ο Kung Flu μάλιστα μισητό σε ανεβάζει μισητό σε κατεβάζει. Ποια είναι η σχέση με τους δύο μάνατζερ και πόσο βοήθησε αυτή η ζύμωση ώστε να πάρεις... pop up ως μάνατζερ;
Λοιπόν όπως σου είπα, το παιχνίδι το άφηνα και το έπιανα παλιά, και σίγουρα δεν ασχολούμουν καθόλου με τα φόρουμ! Δεν άνοιγα καν τα μηνύματα. Σταδιακά, όσο πετύχαινα συνέχεια (μα συνέχεια) τον Supernova σε κάθε λογής κατηγορία, αλλά και όταν άρχισε ο Αλέξανδρος τις πορείες στην Α1, άρχισα να συνδέω καταστάσεις. Τον Kung Flu τον είπα εγώ πρώτη φορά μισητό νομίζω, όταν ήταν στον ίδιο όμιλο με τον Ivkovic στη Β στα φόρουμ τους. Δεν θυμάμαι αν είχα δει κανέναν τους να χρησιμοποιούν τον όρο, ή απλά έτυχε και έλεγε ο ένας τον άλλο μισητό. Πάντως ευτυχώς δέχεται τη πλάκα ο Nova και έτσι αυξάνονται τα όμορφα στοιχεία του παιχνιδιού. Σίγουρα, και αυτή η «κόντρα» και πολλές άλλες καταστάσεις βοήθησαν στο να αυξηθεί η εμπειρία σε ανταγωνιστικό επίπεδο. Ο Αλέξανδρος απ' την άλλη με βοήθησε κ αυτός αρκετά όσο ανέβαινα τις κατηγορίες.
Μετά από πολλά χρόνια φτάνεις Α1. Σεζόν 46 ο Aetos Anogeion B.C. κερδίζει 2-0 στους τελικούς τον BIC TEAM. Τι θυμάσαι από αυτή τη μάχη και εάν είναι η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι η προπόνηση αποδίδει, το πλάνο πάει όπως το είχες σχεδιάσει.
Μέχρι τη σεζόν 46 όλα πήγαιναν βάσει σχεδίου, όντως. Γενικώς το είχα δομήσει έτσι ούτως ώστε σε κάθε άνοδο, τη 1η χρονιά έβαζα εσωτερικά σκιλλ και έβγαζα λίγο χρήμα και τη 2η περιμετρικά και πίεζα για την άνοδο. Είχα καλή ομάδα, αν και με βάση τη τωρινή μου εμπειρία, ίσως ανέβαζα κι άλλο το budget/ ποιότητα από τα τέλη της ΙΙ γιατί μετά άργησα να βρω τους παίκτες κλάσης για την Α1 και στη 1η μου σεζόν στην Α1 έπαιξα playout.
Στόχος δεν ήταν η πρώτη κατηγορία, αλλά η κατάκτηση τίτλων. Στη 2η σου μόλις σεζόν πήγες δύο τελικούς. Μία μεγάλη μάχη (χαμένη) με τον... Ξεφτίλα και τελικός με τον Ηλία. Πως ήταν η πρώτη εμπειρία, αλλά και πως κατάφερες το λάθος στους τελικούς να μη σε επηρεάσει στη συνέχεια;
Σαν αποτέλεσμα του ότι έπαιξα play out τη 1η μου σεζόν, και δεδομένου ότι ακόμη προπονούσα και άρα ο ένας παίκτης κάπως καίγεται για να παίξει στο κύπελλο, στα τέλη της 1ης σεζόν είχα φτιάξει μια πολύ δυνατή και γεμάτη ομάδα με 8 παίκτες. Αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να μπορώ να χτυπάω όλα τα ματς, και σε συνδυασμό με καλές κληρώσεις στο κύπελλο έφτασα τελικό. Παράλληλα, είχα πολύ καλό ρεκόρ στο πρωτάθλημα μέχρι να διώξω τον έναν ψηλό και ο Ξεφτιλαϊκός δεν ακολουθούσε λόγω κοντού ρόστερ. Μου πήρε βέβαια το κύπελλο οπότε η τακτική του δούλεψε! Η ομάδα δεν είχε τελειώσει ακόμη τη προπόνηση, και εγώ ήξερα ότι το επίπεδό της δεν ήταν για 2 τελικούς. Έτσι, έχοντας και την αισιοδοξία ότι μόνο θα βελτιώνονται οι μικροί, δεν με ένοιαξε πολύ. Το ίδιο και στον τελικό της Α1. Εννοείται ότι ξενέρωσα όταν ένα πρωί πέμπτης είδα το φιλικό μου στη Κίνα να γίνεται με βασική ομάδα που είχα δώσει από κινητό το προηγούμενο βράδυ, αλλά πρακτικά, θεωρούσα ότι ο Τεράστιος άξιζε τον τίτλο έτσι κ αλλιώς. Θα ήταν too easy αν το έπαιρνα πριν καν τελειώσει η προπόνηση. Βέβαια, σιγά μη το έπαιρνα, και φυσικά, αποδείχθηκε καθόλου too easy η Α1 μετέπειτα, αλλά που να ήξερα.